Οι λίγοι που κατόρθωσαν να γίνουν δεκτοί από τον ακριβοθώρητο Αλέξη Πατέλη στο γραφείο του στον πρώτο όροφο του Μεγάρου Μαξίμου αντιλαμβάνονταν αμέσως ότι ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού δεν ήθελε να μείνει στην εξουσία για πολύ. Πέρα από 4-5 κάδρα με ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έβγαλε ο πατέρας του, ως χομπίστας φωτογράφος (ένας πατέρας που υπεραγαπάει τον γιο του, αλλά έχει το «κακό» ότι τον διακόπτει όταν μιλάει), ο Αλέξης δεν έφερε τίποτε άλλο δικό του μέσα σε αυτό το γραφείο. Ούτε το γέμισε με στοίβες από αδιάβαστα βιβλία και χαρτομάνι, όπως κάνουμε όσοι θέλουμε υποσυνείδητα να φυτρώσουμε σε μια καρέκλα.
Ενα μικρό και σεμνό γραφειάκι είναι αυτό που θα εγκαταλείψει οριστικά την 31η Δεκεμβρίου στον πρώτο όροφο του διατηρητέου. Ενα γραφείο που, αν δεν ήξερες ότι είναι του Πατέλη, μπορεί να νόμιζες ότι είναι άδειο. Κι αν έμεινε πεντέμισι χρόνια εκεί, το έκανε λόγω της εκτίμησης και του σεβασμού του για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί διαφορετικά, όπως λένε όσοι τον ξέρουν, αν δεν ήταν ο Μητσοτάκης, δεν θα έμενε ούτε πεντέμισι λεπτά σε κανένα Μαξίμου. Γιατί με την πολιτική δεν έχει κανένα πάθος, όπως λέει και ξαναλέει επίμονα.
Με τόμαχοκ, αλλά όχι στο πιάτο
Δεν λέει αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι έχει πάθος για την πολιτική, αλλά όχι για το σκέλος της που έχει να κάνει με την κάλπη, με το νταραβέρι και γενικά με τον συγχρωτισμό με τους άλλους. Δεν θέλει πολλά πολλά με κανέναν. Πιστεύει ότι «στην Ελλάδα αναπτύσσονται υπερβολικά οι προσωπικές σχέσεις». Τόσα χρόνια οικονομικός σύμβουλος, αδιαφορούσε για τα έθιμα της πολιτικής Αθήνας. Δεν έβγαινε τα μεσημέρια για τσίπουρα στο Σύνταγμα, ούτε καταδέχθηκε να κατακρεουργεί μπριζόλες Τόμαχοκ παρέα με άλλους «παράγοντες».
Παρ’ όλα αυτά, μόνο αδιάφορος δεν είναι για την πολιτική. Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, επί Παπανδρέου, επί Παπαδήμου και μετά επί Σαμαρά χαλούσε τον κόσμο με πολεμικές αναρτήσεις υπέρ του μνημονίου. Για ένα μεγάλο διάστημα στον λογαριασμό που διατηρούσε με το ψευδώνυμο Alex Walker στο Facebook είχε βάλει ως εικόνα προφίλ μια φωτογραφία του τότε υπουργού Οικονομικών (και νυν διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος) Γιάννη Στουρνάρα. Τον είχε και τον έχει είδωλο. «Για την επιμονή του».
Προφανώς, λοιπόν, έχει πάθος για την πολιτική, αλλά προσθέτει ότι αν είσαι μόνο τεχνοκράτης, όπως είναι ο ίδιος, καλό είναι να ξέρεις ότι πέντε χρόνια στην εξουσία είναι ήδη πάρα πολλά. Κανονικά, μετά 2-3 χρόνια πρέπει να επιστρέφεις στον ιδιωτικό τομέα. Ε, αυτή η λογική είναι εντελώς ξένη στην Ελλάδα, όπου το Δημόσιο είναι κουλτούρα, καρέκλα, κατάκτηση. Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι παράλογο που η αποχώρησή του από τη Βαλχάλα της εξουσίας (το παλάτι των Θεών στο «Δαχτυλίδι» του Βάγκνερ) αντιμετωπίζεται με τόση κατάπληξη, απορία και δυσπιστία.
«Ρε Πατέλη, τι τρέχει με σένα;», σου έρχεται να του φωνάξεις. Σου λείπουν τα πτυχία; Και στο Σάσεξ σπούδασες και στο Πρίνστον πήγες. Και στην Goldman Sachs δούλεψες και στη Merrill Lynch διέπρεψες. Αγαπημένος φοιτητής του (πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ) καθηγητή Μπεν Μπερνάνκι ήσουν. Μετά μαζεύτηκες κι εσύ στη γλυκιά πατρίδα. Γιατί δεν έγινες υπουργός; Γιατί δεν πήρες έστω μια ΔΕΚΟ να την απογειώσεις; Η αλήθεια είναι ότι πριν από 2-3 χρόνια συζητιόταν ότι θα έπαιρνε το υπουργείο Οικονομικών. Τόσο μεγάλη ήταν η εκτίμηση που του είχε ο πρωθυπουργός. Το έλεγες αυτό στον Πατέλη («θα γίνεις υπουργός!») και σε κοιτούσε αδιάφορα. Δεν τσίμπαγε. Ηξερε ότι αν γινόταν υπουργός θα έμπλεκε με τα συνδικάτα, με το κόμμα, με την αντιπολίτευση, με τη διαπλοκή, με τα κανάλια, με τους δημοσιογράφους, με το αθάνατο ελληναριό. Απόλυτο ξενέρωμα.
Εκείνο που περιπλέκει τις ερμηνείες για τον ρόλο του Πατέλη στην κυβέρνηση είναι ότι έγινε το πρώτο κυβερνητικό στέλεχος του νεότερου ελληνικού κράτους που δήλωσε δημόσια ότι παντρεύτηκε στο Λονδίνο το 2016 με άνδρα, με τον Μιχάλη, που είναι κλασικός πιανίστας από τη Ζιμπάμπουε. Οι αποκαλύψεις έγιναν σε ένα «Γεύμα με την «Κ» που δημοσιεύθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. Από τότε ο Αλέξης συνδέθηκε όσο κανένας άλλος με την προετοιμασία του νόμου για την ισότητα στον γάμο.
Τι σημασία έχει αν στο Μέγαρο Μαξίμου ξενύχτησε ασχολούμενος με πολλές άλλες πολύ πιο κρίσιμες και επικίνδυνες αποστολές με αποκλειστικώς οικονομικό αντικείμενο; Εκείνο για το οποίο όλοι μιλούσαν ήταν η κεντρική θέση που κατέκτησε στο γαμήλιο κάδρο, το γεγονός ότι καταχωρίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης ως ο προξενητής και ο κουμπάρος του γάμου της Κεντροδεξιάς με τον χώρο των δικαιωμάτων (σταδιακά μπήκε στον χορό και ο υπουργός Επικρατείας Aκης Σκέρτσος).
Για παράδειγμα, έφαγε τα αυτιά των συνομιλητών του ότι τα δικαιώματα ανήκουν στη φιλελεύθερη Δεξιά και όχι στην Αριστερά, γιατί η Δεξιά και ο καπιταλισμός αναδεικνύουν το άτομο, ενώ η Αριστερά το υποτάσσει στο κράτος. Oσοι λένε ότι είναι πείσμων, απότομος ή ακόμη και επιθετικός κάποιες φορές, έχουν δίκιο. Αλλά δεν είναι μόνο στη συμπεριφορά. Είναι και στο μυαλό, στα κοφτερά και κάπως απροσδόκητα επιχειρήματα στα οποία εύκολα καταλήγει επί παντός επιστητού. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι δεν ανέχθηκε για πολύ τις ομοφοβικές επιθέσεις που δέχθηκε από μερίδα του λούμπεν Τύπου. Τους έλουσε με μηνύσεις και αγωγές και ως εκ θαύματος εδώ και χρόνια τον έχουν «ξεχάσει».
Γιατί τόση φασαρία;
Θέλεις να τον κάνεις Τούρκο; Πες του ότι το 28άρι της Ν.∆. στις ευρωεκλογές οφείλεται στον γάμο. Θα σου φέρει στο κεφάλι 100 επιχειρήματα για το αντίθετο. Και θα σε πείσει ότι η ισότητα στον γάμο είναι επένδυση μακράς πνοής για τη Ν.Δ. Ποιος θα μπορέσει τώρα να την κατηγορήσει για συντηρητισμό και παρωπίδες χωρίς να φανεί γελοίος; Η συνταγή της νίκης είναι να κλέβεις την ατζέντα των αντιπάλων σου. Βέβαια, Ν.Δ. δεν σημαίνει μόνο Κέντρο. Σημαίνει δεξιά ιστορική και βαθιά, που το φυσάει και δεν κρυώνει επειδή έμπλεξε με «τα ομόφυλα». Μήπως ο νόμος ήταν αχρείαστος; Ούτε στην Κηφισιά ούτε στα Λιόσια έτρεξαν στο δημαρχείο οι απόγονοι της Σαπφούς και του Γανυμήδη. Από την άλλη, αφού δεν αφορά κανέναν, τότε γιατί τόση φασαρία;
Πιστεύει ότι «στην Ελλάδα αναπτύσσονται υπερβολικά οι προσωπικές σχέσεις». Τόσα χρόνια, δεν έβγαινε μεσημέρια για τσίπουρα στο Σύνταγμα, ούτε καταδέχθηκε να κατακρεουργεί μπριζόλες με άλλους «παράγοντες».
Είναι να αναρωτιέσαι. Πότε πρόλαβε να κουράσει τους Ελληνες η woke (γουόκ) ατζέντα; Πρόκειται για την ατζέντα της αφύπνισης απέναντι στις κάθε λογής ανισότητες. Η κυβερνητική θέση είναι ότι «ο γάμος δεν ανήκει στη woke ατζέντα». Η σωστή απάντηση των διαβασμένων είναι ότι όλα τα θέματα που αφορούν την άρση ανισοτήτων και τη «θεραπεία» διακρίσεων (με βάση το θρήσκευμα, το φύλο, την ηλικία, τη σεξουαλικότητα κ.ο.κ.) ανήκουν στην ατζέντα της αφύπνισης. Γουόκ σημαίνει ότι αδικίες που τις πέρναγες στο ντούκου, τώρα τις συνειδητοποιείς.
Απλώς επειδή συχνά ερχόμαστε στα χέρια ακόμα και για τους ορισμούς(!), η γουόκ ατζέντα μπορεί πλέον να σημαίνει για κάποιους μόνο αμφιλεγόμενα ζητήματα όπως η αλλαγή φύλου στην εφηβεία, ένα ζήτημα που προκαλεί μεγάλους καβγάδες στην Αμερική. Από αυτή τη σκοπιά ο γάμος ομοφύλων δεν είναι «γουόκ ατζέντα» γιατί αποτελεί ένα ώριμο ζήτημα (στις ΗΠΑ και στη Δυτική Ευρώπη) εδώ και 15-20 χρόνια. Ο υπερδεξιός Τραμπ θα περιορίσει τα δικαιώματα των τρανσέξουαλ, αλλά έκανε υπουργό Οικονομικών τον Σκοτ Μπέσεντ, που είναι παντρεμένος με άνδρα και μεγαλώνουν παιδί.
Απλώνοντας την «τέντα»
Στην Ελλάδα ο γάμος ομοφύλων (που δεν επιτρέπει την απόκτηση παιδιού γιατί αν την επέτρεπε, θα είχε πέσει η κυβέρνηση) μάλλον είναι «καρα-γουόκ ατζέντα» αφού έγινε το μοναδικό πολιτικό θέμα που τόσο πολύ συζητήσαμε και διαφωνήσαμε το 2024. Κατά συνέπεια, ένας Πατέλης, που παρά την άοκνη δουλειά του στα οικονομικά «στιγματίστηκε» ως γουόκ, μπορεί να είναι πλέον μερικώς ασύμβατος με μια κυβέρνηση που εν όψει του 2027 θέλει να ξαναβολέψει τη Δεξιά δίπλα στο Κέντρο κάτω από τη μεγάλη τέντα της Ν.Δ.
Το θεολογικό ερώτημα είναι αν ένας άνθρωπος με ανοσία στην πολιτική μπήκε στο Μαξίμου και εργάστηκε στα οικονομικά μόνο και μόνο για να προωθήσει ένα μη οικονομικό σκοπό. Αν είναι ένας «εισοδιστής» με μοναδική αποστολή να εισάγει καινά δαιμόνια και να διαφθείρει τη νεολαία. Ο Πατέλης θεωρεί την προσέγγιση αυτή μάλλον μειωτική για τον ίδιο διότι παραβλέπει το γνήσιο ενδιαφέρον του για την οικονομική επιστήμη και για τη χώρα.
Σαν πολυβόλο απαριθμεί οικονομικά ορόσημα για τα οποία εργάστηκε μερόνυχτα. Δηλώνει υπερήφανος που συνδέθηκε το όνομά του με αυτά, καθώς συμμετείχε στις σχετικές ομάδες εργασίας, όπως ο σχεδιασμός του Ταμείου Ανάκαμψης, η ανακεφαλαιοποίηση της Tράπεζας Πειραιώς, η επένδυση της Microsoft, η μείωση φόρων και φυσικά η επενδυτική βαθμίδα, για την οποία έχει μιλήσει και γράψει δεκάδες φορές.
Μέσα σε όλα αυτά ο πρωθυπουργός τού πρότεινε το 2021 να συμμετάσχει και στην Επιτροπή για την Εθνική Στρατηγική Ισότητας των ΛΟΑΤΚΙ+ υπό τον καθηγητή Λίνο-Αλέξανδρο Σισιλιάνο. Δέχθηκε και πήρε εξίσου ζεστά και αυτό το ζήτημα. Ισχυρίζεται όμως ότι δεν έγινε οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού το 2019 με το μυαλό του σε γάμους και επιτροπές.
Γνωρίζει φυσικά ότι ο γκέι (ή ο Εβραίος ή η γυναίκα) συχνά γίνεται θύμα αντιθετικών προκαταλήψεων. Θα είναι είτε ένας ανεπιθύμητος παρακατιανός είτε ένας δαιμόνιος καταφερτζής. Οσοι μετέχουν της (συγκεκριμένης) κοινής μοίρας γνωρίζουν ότι κάθε φορέας μειονοτικής ταυτότητας πρέπει να φτύσει αίμα για να ανακτήσει τον έλεγχο της ερμηνείας του εαυτού του.
Η ζωή μετά και η συγγραφή
Θα έμενε πεντέμισι χρόνια αν ο γάμος είχε ψηφιστεί πριν από τις εκλογές; Ούτε ο ίδιος ξέρει. Οι έμπειροι φίλοι του στην Αμερική του λένε ότι θα έπρεπε να είχε φύγει στα δύο χρόνια, όπως κάνουν εκείνοι. Σίγουρα θα έμενε έως την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας που έγινε πέρυσι. Πάντως, θα δεχόταν να γίνει οικονομικός σύμβουλος του Μητσοτάκη το 2019 ακόμη κι αν ο γάμος είχε ψηφιστεί πριν από δέκα χρόνια.
Ο Πατέλης μπορεί εύκολα να σε βγάλει από τα ρούχα σου με την ισχυρογνωμοσύνη και τον διανοητικό ελιτισμό του, αλλά δεν είναι άχρωμος, ούτε φοβάται τη σκιά του. Καινοτόμοι, αγωνιστές, αιρετικοί, ρομαντικοί υπάρχουν λίγοι και ακόμη λιγότεροι βρίσκονται στο κράτος. Σίγουρα θα τον αναφέρει η Ιστορία για τον γάμο και όχι για τις μειώσεις φόρων. Δεν είναι μυστικό ότι δούλευε τα τηλέφωνα ως επίμονος ενορχηστρωτής της επικοινωνιακής στρατηγικής της κυβέρνησης («Γιατί γράψατε αυτή την ανοησία; Δεν είναι σωστό! Ρωτήστε πρώτα!»).
Κάποιοι λένε ότι θα οριστεί υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Αλλοι ότι έχει καπαρώσει «θεσάρα» σε τράπεζα. Προς το παρόν, καθώς το 2025 κλείνει τα 55, θέλει να μηδενίσει το κοντέρ. Θα το ρίξει έξω, θα γράψει βιβλίο για την τελευταία πενταετία, θα κάνει τα δικά του. Χωρίς να απολογείται και να εξηγεί. Και κυρίως χωρίς να κάνει ούτε γεύματα, ούτε καφέδες, ούτε δείπνα. Με κανέναν.
