Μπορεί οι δημόσιες αναφορές στην επικείμενη προεδρική εκλογή να έχουν παρομοιαστεί από τη Χαριλάου Τρικούπη με την «κολοκυθιά», ωστόσο περισσότερο με απαιτητική παρτίδα σκακιού μοιάζουν.
Οσο και αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ξορκίζει ως άκαιρη οποιαδήποτε σχετική συζήτηση, το κόμμα μπήκε στο κάδρο της ονοματολογίας με τη βεβιασμένη(;) κίνηση του Θεόδωρου Μαργαρίτη να προτείνει ως πιθανό υποψήφιο τον επικεφαλής της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, Χρήστο Ράμμο. Και μπορεί η Χαριλάου Τρικούπη να έσπευσε να αποδοκιμάσει και να επιβάλει σιωπητήριο για το θέμα, όμως, η επίσημη πρόταση για τον κ. Ράμμο από τον επικεφαλής της Νέας Αριστεράς, Αλέξη Χαρίτση, περιπλέκει τα πράγματα. Καλώς ή κακώς, η ονοματολογία και στον χώρο της Κεντροαριστεράς έχει αρχίσει – δεν διατηρεί η Ν.Δ. το σχετικό «προνόμιο».
Υποβολέας στρατηγικής
Την πρωτοβουλία Μαργαρίτη υποδέχθηκαν με θυμό στη Χαριλάου Τρικούπη. Κανείς δεν δείχνει να πείθεται από την εκδοχή μιας τυχαίας αναφοράς, έτσι, πάνω στη ροή του λόγου. Πολύ περισσότερο, καθώς υπάρχουν πληροφορίες ότι κεντρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ σε ιδιαίτερες συζητήσεις τους είχαν βάλει στο τραπέζι το όνομα του κ. Ράμμου πριν το εκστομίσει στον τηλεοπτικό αέρα το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.
Από στελέχη κοντά στην ηγεσία θεωρείται πως πρόκειται για μια συνειδητή προσπάθεια να στραφεί το κόμμα προς τα αριστερά και να διαμορφωθεί ενόψει προεδρικής εκλογής ένα πρόπλασμα μετώπου απέναντι στην κυβέρνηση, που στην πορεία θα μπορούσε να λάβει ευρύτερα χαρακτηριστικά. Την εντύπωση αυτή ήρθε να ενισχύσει δεύτερη τοποθέτηση του κ. Μαργαρίτη, ο οποίος τάχθηκε εναντίον μιας πιθανής νέας υποψηφιότητας της κ. Κατερίνας Σακελλαροπούλου, την οποία το ΠΑΣΟΚ είχε υποστηρίξει για την πρώτη θητεία.
Η Χαριλάου Τρικούπη διαμηνύει ότι δεν θα συρθεί σε μια τέτοια στρατηγική. Και από το επιτελείο του κ. Ανδρουλάκη αποδίδουν στην κίνηση του Αλέξη Χαρίτση τη σπουδή να εμφανιστεί η Νέα Αριστερά ως η πολιτική δύναμη που μπαίνει μπροστά με πρωτοβουλίες για ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου.
Στη δεδομένη συγκυρία που το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να καθιερωθεί ως βασικός πόλος απέναντι στη Ν.Δ., μια τέτοια συζήτηση δεν δείχνει να το αφορά, καθώς εκτιμάται στον ηγετικό πυρήνα του ότι ενισχύει τάσεις αποσυσπείρωσης, παρά βοηθάει την κεντρική αυτή επιδίωξή του. Ειδικά στην περίπτωση του κ. Ράμμου, η κεντρική εμπλοκή του στην έρευνα για την υπόθεση των υποκλοπών εύλογα θεωρήθηκε ότι θα τύχει εκμετάλλευσης από τη Ν.Δ. και θα ερμηνευθεί ως δικαίωση της επιχειρηματολογίας του κυβερνώντος κόμματος ότι ο επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής για το απόρρητο των επικοινωνιών κινήθηκε με οδηγό τις πολιτικές του φιλοδοξίες.
Ειδικό βάρος
Ενα άλλο όνομα που έχει πέσει στο τραπέζι είναι αυτό που προκαλεί μεγαλύτερο «πονοκέφαλο» στο ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η επιχειρηματολογία υπέρ μιας υποψηφιότητάς του εστιάζεται στο γεγονός ότι είχε συνεργαστεί ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ με τον Αντώνη Σαμαρά για τον σχηματισμό κυβέρνησης το 2012. Ως εκ τούτου, είναι μια υποψηφιότητα που δεν θα είχαν λόγο να καταψηφίσουν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, ενώ ταυτόχρονα πληροί το εθιμικό κριτήριο της προέλευσής του από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο. Είναι ένα κριτήριο που ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει θέσει ως προϋπόθεση για τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, μαζί με την επισήμανση ότι ο πιθανός υποψήφιος θα πρέπει να έχει το ειδικό βάρος που προϋποθέτει το αξίωμα.
Οταν η συζήτηση φτάνει στον Ευάγγελο Βενιζέλο, από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μιλούν για πρόσωπο που φέρει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο, ώστε να μην μπορεί να είναι υποψήφιος μόνον προς άγραν εντυπώσεων, χωρίς ελπίδα εκλογής. «Εάν κατέλθει ως υποψήφιος, θα πρέπει να εκλεγεί», είναι η σχετική επισήμανση. Η εκλογή, πάντως, μπορεί να θεωρείται εξασφαλισμένη μόνον εάν η σχετική πρόταση γίνει από την πλευρά της κυβερνώσας παράταξης. Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Ανδρουλάκης είναι αναγκασμένος να περιμένει τις αποφάσεις του πρωθυπουργού. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προτείνει τον κ. Βενιζέλο αν δεν έχει εξασφαλίσει την εκλογή του και δεν μπορεί να προτείνει κάποιον άλλον υποψήφιο εάν προηγουμένως δεν έχει εκλείψει η πιθανότητα ο πρώην πρόεδρός του να είναι η πρόταση του πρωθυπουργού.
Τυχόν επιλογή μιας παραταξιακής υποψηφιότητας από τον κ. Μητσοτάκη, προκειμένου να διασφαλίσει, πρωτίστως, την υπερψήφισή της από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. και να μην αμφισβητηθεί η συνοχή του κυβερνώντος κόμματος, θα έλυνε τα χέρια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να ελιχθεί πάνω σε ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Θα αποτελούσε, δε, ισχυρή βάση για να αναπτύξει ένα αφήγημα ότι όλη η συζήτηση περί αναζήτησης συναινέσεων είναι φύλλο συκής και εργαλειοποιείται από την κυβέρνηση κάθε φορά που θεωρεί ότι μπορεί να αντλήσει πολιτικά οφέλη από αυτήν.
Η απόρριψη
Μια ενδιαφέρουσα παράμετρος της «προεδρολογίας» είναι η αντίδραση από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ σε σκέψεις που υποβλήθηκαν πρόσφατα για το αν θα ήταν προς όφελος της Χαριλάου Τρικούπη να επιδιώξει να πιέσει τον κ. Μητσοτάκη, ρίχνοντας στο τραπέζι πρόταση επανεκλογής της κ. Σακελλαροπούλου. Η πρόταση απορρίφθηκε κατηγορηματικά με το σκεπτικό ότι θα ήταν ασέβεια να μπει σε μικροπολιτικό παιχνίδι το όνομα της Προέδρου της Δημοκρατίας. Στο παρασκήνιο, αυτό που ελέχθη ήταν ότι το όνομα της κ. Σακελλαροπούλου έχει συνδεθεί με τον πολύ στενό κύκλο συνεργατών του πρωθυπουργού και με κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ώστε δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνδεθεί το ΠΑΣΟΚ με μια τέτοια πρόταση.
Η περίπτωση Βενιζέλου
«Εάν κατέλθει ως υποψήφιος, θα πρέπει να εκλεγεί», είναι η σχετική επισήμανση της Χαρ. Τρικούπη για τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Η εκλογή, όμως, μπορεί να θεωρείται εξασφαλισμένη μόνον εάν η σχετική πρόταση γίνει από την πλευρά της κυβερνώσας παράταξης.
Σενάριο απεμπλοκής
Τυχόν επιλογή μιας παραταξιακής υποψηφιότητας από τον κ. Μητσοτάκη, προκειμένου να διασφαλίσει την υπερψήφισή της από την K.O. της Ν.Δ., θα έλυνε τα χέρια του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να ελιχθεί πάνω σε ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.
