Από τη στιγμή που στη Νέα Αριστερά διατυπώνουν σε υψηλούς τόνους την άποψη πως «ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και ένα χρόνο δεν είναι αξιωματική αντιπολίτευση», είναι σαφές πως μόνον η παρουσία του Σωκράτη Φάμελλου στην προεδρία δεν μπορεί να σβήσει ό,τι έχει προηγηθεί μεταξύ των πρώην συντρόφων. Η αμφισβήτηση από την Πατησίων προς την Κουμουνδούρου δεν έχει σταματήσει, καθώς από το κόμμα του Αλέξη Χαρίτση συνεχίζουν να ρωτούν αν οι «27» βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσουν τα εξοπλιστικά στον προϋπολογισμό, ενώ διαχωρίζουν πλήρως τη θέση τους σε σχέση με το φορολογικό πρόγραμμα που έχει παρουσιάσει το πρώην κόμμα τους. Και στην Κουμουνδούρου δεν έχει περάσει ο θυμός όταν πέρυσι τους άφησαν στα κρύα του λουτρού φτιάχνοντας τη δική τους κοινοβουλευτική ομάδα. Τους κατηγορούν ότι επέλεξαν την εύκολη λύση και άφησαν τη νυν πλειοψηφία να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά». Πράγμα που τελικά έκανε. Στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν πως ο λόγος διάσπασης πια εξέλιπε, ενώ η πλευρά Χαρίτση έχει εντελώς άλλη οπτική. Τα συμπεράσματα που βγαίνουν αυτή τη στιγμή είναι δύο:
– Παρά τη στροφή 180 μοιρών που κάνει η Κουμουνδούρου με τον νέο πρόεδρο, είναι δύσκολο οι θέσεις των δύο κομμάτων να φτάσουν στο σημείο σύγκλισης που θα επιτρέπει τη συγχώνευσή τους.
– Δεν υπάρχει περίπτωση –αν οι εξελίξεις δεν είναι «κοσμογονικές»– στην τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο οι βουλευτές της Νέας Αριστεράς να επιστρέψουν στον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να επανακάμψει αριθμητικά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι καλές σχέσεις μεταξύ της συντριπτικής πλειονότητας των «27» με τους «11» στη Βουλή και οι επαφές στο καφενείο δεν αποτελούν προπομπό για κάτι περισσότερο.
Tο μόνο που θα συζητούσαν υπό προϋποθέσεις είναι η σύναψη μιας προγραμματικής συμφωνίας, με τη δημιουργία μιας κοινής επιτροπής ή μιας διακήρυξης.
Η συμμαχία
Η απόρριψη κάθε σεναρίου συνένωσης εκφράζεται από όλα τα στελέχη της Νέας Αριστεράς θεωρώντας, μεταξύ άλλων «κόκκινο πανί» τον Νίκο Παππά και τον Παύλο Πολάκη. Η «Κ» είναι σε θέση να γνωρίζει ότι το μόνο που συζητούν, σε περίπτωση που οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες το απαιτήσουν, είναι η σύναψη μιας προγραμματικής συμφωνίας που θα μπορούσε να «σφραγιστεί» με τη δημιουργία είτε μιας κοινής επιτροπής ή μιας διακήρυξης. Το «σοκ» που μπορεί να προκληθεί στην περίπτωση πρόωρων εκλογών ενδεχομένως να κάνει ακόμη πιο εύκολη μια τέτοια συνεργασία. Στη Νέα Αριστερά, υποστηρίζουν ότι δεν λειτουργούν με όρους αυτοσυντήρησης και ότι η δημιουργία ενός ελληνικού λαϊκού μετώπου αποτελεί προτεραιότητα. Απάντες καταλαβαίνουν, ωστόσο, πως ένα δεύτερο κακό εκλογικό αποτέλεσμα, μετά τις ευρωεκλογές, θα σημάνει τον πολιτικό αφανισμό τους. Αν οι προβλέψεις στελεχών του κόμματος επαληθευτούν και το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να «καλπάσει» για την κυβέρνηση, η συνθήκη ενός συμμαχικού σχήματος θα συμπεριλάβει και το ίδιο. Εκτός και αν η μάχη των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς δοθεί απλώς για το «αργυρό μετάλλιο» της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πρόταση-πρόσκληση
Ο Αλέξης Χαρίτσης πρότεινε τον Χρήστο Ράμμο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η συζήτηση όχι μόνο για τον επόμενο ένοικο της Ηρώδου Αττικού, αλλά για την πιθανή σύμπλευση των προοδευτικών δυνάμεων, φούντωσε. Η αλήθεια είναι πως στη Χαριλάου Τρικούπη και στην Κουμουνδούρου αισθάνθηκαν άβολα. Για τον Νίκο Ανδρουλάκη, δεν είναι εύκολο να απορρίψει τον ανώτατο δικαστικό που επέμεινε και χειρίστηκε την υπόθεση των υποκλοπών, ενώ και στον ΣΥΡΙΖΑ ο Σωκράτης Φάμελλος κατά πολλούς «φωτογράφισε» την υποψηφιότητα Ράμμου στην πρώτη ομιλία του ως προέδρου στην κοινοβουλευτική ομάδα. Με δεδομένο ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει στο «σημάδι» πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ, είναι πολύ πιθανό να είδε ότι αν το κόμμα του δώσει το πράσινο φως για τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ ο Νίκος Ανδρουλάκης θα απομονωθεί και θα φανεί πως συμπλέει με τη Νέα Δημοκρατία. Με την επίθεση που εξαπέλυσε στο «πράσινο στρατόπεδο» στο νομοσχέδιο για τον κατώτατο μισθό, η διπλή στόχευσή του ήταν εμφανής:
– Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις αριθμητικές απώλειες εξακολουθεί να είναι η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση, με τον Νίκο Ανδρουλάκη, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό, να ετοιμάζεται να συμπορευτεί μαζί του και να φτάσει μέχρι τη συγκυβέρνηση όπως το 2012.
– Ο γρήγορος «επαναπατρισμός» των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που επί εποχής Κασσελάκη πέρασαν στη Χαριλάου Τρικούπη απογοητευμένοι από την εικόνα του κόμματος.
