Αν μιλήσεις με συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα θα σου πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, διαχρονικά, υποεκπροσωπείται στις δημοσκοπήσεις γιατί οι νέοι σε ηλικία και οι οικονομικά αδύναμοι ψηφοφόροι στους οποίους υπερέχει απέχουν από τις μετρήσεις.
Παρ’ όλα αυτά, ελάχιστοι θα σου πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά και λίγοι ότι η διαφορά του είναι οριακή από τη Ν.Δ.
Η βασική αιτία γι’ αυτό, κατά την ανάλυσή τους, δεδομένου ότι θεωρούν πως η κυβέρνηση είναι η χειρότερη της Μεταπολίτευσης (τουλάχιστον), βρίσκεται στην «προπαγάνδα των ΜΜΕ» και, επομένως, δεν έχουν ευθύνες η ηγεσία και το κόμμα.
Αν μιλήσεις με πολιτικούς φίλους του Κυριάκου Μητσοτάκη θα σου πουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνει γιατί κάνει μηδενιστική αντιπολίτευση (όχι σε όλα), δεν έχει πειστικό πρόγραμμα και δεν έχει ανανεώσει το στελεχικό του δυναμικό, με αποτέλεσμα να θεωρείται ότι η δεύτερη φορά Αριστερά θα είναι επανάληψη της πρώτης ή αλλιώς προς το χειρότερο.
Αν κάνεις την ίδια συζήτηση με πρόσωπα κοντά στον Νίκο Ανδρουλάκη θα σου πουν ότι ο καλύτερος σύμμαχος του Κ. Μητσοτάκη είναι ο Αλ. Τσίπρας: Δεν μπορεί ο ίδιος να εμπνεύσει τον κόσμο του Κέντρου και διευκολύνει την κυριαρχία του πρωθυπουργού σε αυτόν τον κρίσιμο εκλογικά χώρο.
Ο Τσίπρας είναι ταυτόχρονα η λύση και το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ – τον κρατάει στον δικομματισμό, αλλά δεν μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη.
Αν πλησιάσουμε τον Γιάνη Βαρουφάκη θα ακούσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανεβαίνει γιατί έχει χάσει την αριστερή ψυχή του από τότε που συνθηκολόγησε με την Ε.Ε. Με άλλα λόγια, ότι δεν έχει ριζοσπαστισμό και γι’ αυτό δεν μπορεί να κινητοποιήσει τους «κάτω».
Κάτι ανάλογο θα σου πουν στελέχη του ΚΚΕ αλλά και της «Ομπρέλας», χωρίς να μπορούν να απαντήσουν στην ερώτηση γιατί τότε τα κόμματα που έχουν καθαρή αριστερή ταυτότητα δεν ενισχύονται.
Επειδή, λοιπόν, οι ερμηνείες είναι πολλές και αντιφατικές, όποιος ενδιαφέρεται να βγάλει άκρη καλό είναι να μιλήσει με πολιτικούς επιστήμονες και αναλυτές δημοσκοπήσεων που συμφωνούν στα βασικά:
• Ο Αλ. Τσίπρας είναι ταυτόχρονα η λύση και το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, με την έννοια ότι τον κρατάει στον δικομματισμό επειδή είναι αυτός που είναι, αλλά δεν μπορεί να κερδίσει τον Κ. Μητσοτάκη για τον ίδιο λόγο.
• Νομοτέλεια δεν υπάρχει σε εποχές τέτοιας ρευστότητας και γι’ αυτό η τακτική του ώριμου φρούτου είναι ασφαλής, αλλά όχι απαραίτητα νικηφόρα.
• Το εκλογικό αποτέλεσμα καθορίζεται από αυτούς που ψηφίζουν και όχι που ΘΑ ψήφιζαν (πρωτίστως, δηλαδή, από τους συνταξιούχους).
• Οσο πελατειακό κι αν έχει γίνει το ψηφοθηρικό παιχνίδι, χωρίς διέγερση του συλλογικού φαντασιακού δεν κερδίζονται εκλογές.
• Οταν μια χώρα έχει φθάσει στο σημείο να θεωρεί την κανονικότητα όραμα, δεν κερδίζεις χτυπώντας τον Πιερρακάκη και επενδύοντας στον Πολάκη.
