Κύριε διευθυντά
Στο κυριακάτικο φύλλο της 2/11/2025 ο κ. Νότης Παπαδόπουλος προτείνει για την αντιμετώπιση του δημογραφικού στη χώρα μας, τη συστηματική και μεθοδική αύξηση «εισαγωγής» μεταναστών, θέτοντας και κάποιες προϋποθέσεις δεξιοτήτων και κοινωνικής ενσωμάτωσης αυτών. Και ως προς την αντιμετώπιση της έλλειψης εργατικών χειρών η πρότασή του έχει κάποια σημεία αποδοχής. Ομως αυτή η πρόταση είναι επιφανειακή και μονομερής και οπωσδήποτε όχι η μόνη λύση, όπως ισχυρίζεται, όταν ο ίδιος στο άρθρο του έχει τον «βαρύ» τίτλο «Η Ελλάδα σε υπαρξιακό σταυροδρόμι». Το δημογραφικό είναι πράγματι υπαρξιακό πρόβλημα για τη χώρα μας με πολλά και βαθιά αίτια και διαστάσεις, και οι μετανάστες δεν το λύνουν αλλάζοντας την κοινωνική, πολιτισμική και εθνολογική ταυτότητά της. Επισημαίνουμε μερικές αιτιώδεις παραμέτρους:
Η οικογένεια ως έννοια και ιδανικό μαζί με τα άλλα δύο (πατρίς – θρησκεία) ευτελίστηκε από την προπαγάνδα της δικτατορίας και συνέχισε να υποβαθμίζεται κατά τη Μεταπολίτευση. Η πολύτεκνη μάλιστα οικογένεια, παρά τα κάποια μέτρα στήριξης –ανεπαρκέστατα– ενίοτε λοιδορείται και δεν προβάλλεται σαν κοινωνικό πρότυπο στα σχολεία, στα ΜΜΕ, στην κοινωνία. Ιδιαίτερα σήμερα δεν αποτελεί πρότυπο η μητέρα, η πολύτεκνη μάνα, η μάνα της παράδοσης, η οποία κατά τον αείμνηστο συνεργάτη της «Καθημερινής» Χρήστο Μαλεβίτση επιτελεί έργο θεμελιακό της υπάρξεως του κόσμου.
Γιατί λοιπόν δεν τιμούμε με σοβαρά και αφειδώλευτα μέτρα τη μάνα, π.χ. η γυναίκα που είναι πολύτεκνη πριν από τα 35 της χρόνια να έχει σημαντικό ισόβιο επίδομα, ελεύθερη πρόσβαση στην ανώτερη παιδεία κ.λπ.;
Τη δεκαετία της κρίσης περί τους 500-700 χιλιάδες νέοι παραγωγικοί Ελληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό κι έκαναν εκεί οικογένειες (brain drain). Για να επανέλθουν αυτοί ή εστω να μη συνεχίζεται το φαινόμενο, πρέπει να δοθούν σοβαρά κίνητρα και αδρά αμειβόμενη απασχόληση. Αρα χρειάζονται παραγωγικές και καινοτόμες επενδύσεις και όχι μόνο ευκαιρίες στον τουρισμό και στις υπηρεσίες. Και οι επενδύσεις να κατευθύνονται στην περιφέρεια, όχι στο γεμάτο προβλήματα κέντρο (Αττική – Θεσσαλονίκη).
Οπότε επανερχόμαστε στη θεμελιακή ανωμαλία και στρέβλωση της χώρας: ο μισός πληθυσμός στοιβαγμένος στο λεκανοπέδιο, συνονθύλευση προβλημάτων περιβάλλοντος, ρύπανσης, κυκλοφορίας, στέγης, εγκληματικότητος κ.λπ. Οι νέοι απασχολούμενοι σε εργασία άσχετη με τα προσόντα τους ή σε δουλειές του ποδαριού και αναγκασμένοι να μένουν με τους γονείς (στεγαστικό) πώς να σκεφθούν να δημιουργήσουν οικογένεια; Συμπέρασμα αυτονόητο: Αν όλοι οι φορείς, κόμματα και διοίκηση δεν συμφωνήσουν σε σοβαρά και απαραβίαστα μέτρα και κίνητρα 50ετίας για αποκέντρωση, ανάπτυξη (παραγωγική, καινοτομική, ιδιοσυστασιακή κατά επαρχία) της περιφέρειας, ώστε οι νέοι να παραμένουν ή/και να επανέλθουν στις πατρίδες τους, αξιοπρεπώς απασχολούμενοι, δεν υπάρχει ελπίδα σοβαρής και όχι λανθασμένης θεραπείας του δημογραφικού.
*MD, MSc, Καρδιολόγος, πρ. Ηλεκτρ/γος – Μηχαν/γος ΕΜΠ
