Κύριε διευθυντά
Η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την ακρίβεια μεταξύ των κυρίων Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη αναδεικνύει πως και οι δύο στην πράξη έχουν ως μοναδικό μέτρο πάταξης της ακρίβειας τους ελέγχους και η μόνη διαφορά μεταξύ τους, σύμφωνα με τη δήλωση του κ. Ανδρουλάκη, περιορίζεται στο είδος του ελέγχου – «σύγκρουση με τα καρτέλ» το ΠΑΣΟΚ, απέναντι «στην ασυδοσία των ολιγοπωλίων η κυβέρνηση». Τους ελέγχους μάς τους προκρίνει και η παροιμία: ο φόβος φυλάει τα «έρμα». Επομένως, καμία έκπληξη μέχρις εδώ, μόνον που θεωρώ ότι η προέλευση του φόβου έχει από καιρό μετακομίσει αλλού και οι κάποτε παραγωγοί του φόβου έχουν μεταμορφωθεί σε «έρμα» και τον παραγόμενο τώρα φόβο τους τον έχει η ακρίβεια στο τσεπάκι της, γι’ αυτό ανεβαίνει αντί να κατέβει.
Στην ανηφόρα της ακρίβειας η κυβέρνηση προτάσσει την αύξηση των μισθών, τελευταία, και τη μείωση ΦΠΑ σε κάποια προϊόντα μόνον στα νησιά, ενώ το ΠΑΣΟΚ μείωση του ΦΠΑ σε κάποια προϊόντα για όλη την επικράτεια και μεγαλύτερες αυξήσεις στους μισθούς, την ίδια στιγμή που η κεντρική τράπεζα της Ευρώπης προσπαθεί να μειώσει τον πληθωρισμό περιορίζοντας την ποσότητα του διαθέσιμου ρευστού και επομένως τη ζήτηση. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αμφότεροι οι άρχοντες, με την πολιτική της αύξησης των μισθών και μείωσης του ΦΠΑ, τσοντάρουν στην αύξηση της ακρίβειας, δηλαδή στην αύξηση των κερδών των ολιγοπωλίων, η οποία, επίσης, έχει στο τσεπάκι της τόσο τη ζήτηση όσο και την προσφορά. Δεν νομίζω να μην το γνωρίζουν αυτό οι άρχοντες, αλλά το λαϊκίζειν, στην προκειμένη περίπτωση, τους είναι μάλλον αναγκαίο. Αλλωστε, το ρεπουμπλικανικό πολίτευμα, που μας το σερβίρουν και ως δημοκρατικό, το εισηγείται.
Τέλος, σας παραπέμπω στο βιβλίο «∆ούρειος Ιππος της ∆ημοκρατίας», εκδόσεις Αμμων, όπου αναλύεται πως στην οικονομία της δημοκρατίας η αύξηση των μισθών και η διατήρηση του ΦΠΑ σε επίπεδα που δεν επιδεινώνουν την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων καταπολεμούν αποτελεσματικά την ακρίβεια.
*Πρώην υπουργός
