Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της Κυριακής 2/11/2025 ο καθηγητής Γ. Μαυρογορδάτος πραγματεύεται ένα θέμα που έχει απασχολήσει τους φίλους της Ιστορίας και στο παρελθόν. Σε ποιον ανήκει η δόξα της πρώτης νίκης του αλβανικού μετώπου; Της πρώτης νίκης του ελεύθερου κόσμου κατά του αήττητου μέχρι τότε Αξονα. Στον ∆αβάκη ή στον Κατσιμήτρο;
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, στις στήλες της «Καθημερινής» είχε ξεσπάσει διαμάχη μεταξύ της οικογένειας του στρατηγού Βραχνού και του συνταγματάρχη ∆αβάκη. Ο στρατηγός Βραχνός ήταν διοικητής της Ι μεραρχίας στην οποίαν ανεφέρετο το απόσπασμα ∆αβάκη. Η πλευρά, λοιπόν, του Βραχνού ισχυριζόταν ότι αν η νίκη ανήκει στη μεγάλη μονάδα, τμήμα της οποίας ήταν το απόσπασμα ∆αβάκη, τότε ήταν νίκη Βραχνού. Αν ανήκει στη μονάδα που διεξήγαγε τη μάχη, τότε ανήκει στον ταγματάρχη επιτελή σύνδεσμο της Στρατιάς, Ι. Καραβία, ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση του αποσπάσματος μετά τον τραυματισμό του ∆αβάκη και ο οποίος αφού φρόντισε τον ∆αβάκη εξαπέλυσε την επομένη 2 Νοεμβρίου αντεπίθεση στον επιτιθέμενο (ανορθόδοξος τακτική). Ετσι αιφνιδίασε τους Ιταλούς και επέτυχε την πρώτη λαμπρή νίκη.
Ο τομέας του Κατσιμήτρου βρισκόταν από τα δυτικά του Αώου μέχρι την Ηγουμενίτσα. Καμία σχέση με την Πίνδο. Είχε οργανώσει άριστα την άμυνα του τομέα του και την πρώτη επίθεση και νίκη του την έκανε στις 8 Νοεμβρίου. Μετά την κατάρρευση ο μεν Κατσιμήτρος έγινε υπουργός στην κυβέρνηση Τσολάκογλου και καταδικάστηκε ως δωσίλογος, ενώ ο Δαβάκης συνελήφθη στον Ευαγγελισμό από τους Ιταλούς και εστάλη αιχμάλωτος στην Ιταλία με άλλους Ελληνες αξιωματικούς. Μεσοπέλαγα οι Αγγλοι τορπίλισαν το καράβι και πνίγηκαν όλοι, ο δε Καραβίας με μια βάρκα από την Πάρο, το νησί της γυναίκας του, προσποιούμενος τον έμπορο πέρασε στην Τουρκία και από εκεί στην Αίγυπτο, όπου ως διοικητής του πρώτου τάγματος της ορεινής (όπως ονομάστηκε αργότερα) Ταξιαρχίας με διοικητή τον Θρασυβούλο Τσακαλώτο, έδρεψε δάφνες και προήχθη λόγω ανδραγαθίας (δεύτερη φορά μετά την Πίνδο), ενώ του απενεμήθη ο σταυρός του Αγ. Γεωργίου από τους Εγγλέζους για τη δράση του και στο Ρίμινι. Τελικά την πρώτη ελληνική νίκη στην Πίνδο δεν την έκανε ούτε ο Κατσιμήτρος ούτε ο Δαβάκης. Την έκανε το απόσπασμα Δαβάκη, αλλά όχι ο Δαβάκης.
*Κηφισιά
