Κύριε διευθυντά
Σχετικά με την πρόταση για αποστολή αστυνομικών από την ηπειρωτική χώρα στην Κρήτη για την επιβολή του νόμου για την οπλοκατοχή –και όχι μόνο…– θα ήθελα να αναφέρω το ακόλουθο προσωπικό περιστατικό: Κάποιον 15Αύγουστο πριν από λίγα χρόνια ήμουν φιλοξενούμενος σε συγγενικό μου πρόσωπο στη Νεάπολη Λασιθίου.
Εκεί, την παραμονή της μεγάλης γιορτής, το βράδυ γίνεται πάντα μεγάλο πανηγύρι στην κεντρική πλατεία της μικρής πόλης του νομού. Το πολύ θορυβώδες γλέντι, με δυνατή μουσική, κρατάει συνήθως και μετά τα μεσάνυκτα.
Ομως τότε που βρέθηκα εκεί εγώ κράτησε υπερβολικά, μέχρι τις 6 το πρωί! Δεν γινόταν να κλείσεις μάτι στο διαμέρισμα που βρισκόμουν και κάλεσα εκνευρισμένος τηλεφωνικά την τοπική αστυνομία να παραπονεθώ για την κατάχρηση… Πράγματι, μετά λίγα λεπτά, με παρέμβασή της, η μουσική σταμάτησε και κατάφερα λίγο να κοιμηθώ. Ομως το πρωί δεχθήκαμε την «επίσκεψη» δύο ντόπιων ιδιοκτητών κέντρων διασκέδασης, που διαμαρτυρήθηκαν έντονα και σχεδόν με απειλές! Τι είχε γίνει; Οι αστυνομικοί –ντόπιοι και αυτοί…– είχαν δώσει τα στοιχεία και τη διεύθυνση του καταγγέλλοντος, ως μη ώφειλαν, στους πρωινούς επισκέπτες. Συμπέρασμα: Λόγω εντοπιότητας είναι αδύνατη η άνευ επηρεασμού εφαρμογή του νόμου. Από την άλλη πλευρά όμως, η έλευση αστυνομικών από την άλλη Ελλάδα, όχι στις μεγάλες πόλεις του νησιού, αλλά σε μικρές πόλεις και χωριά, είναι σίγουρο ότι δεν θα έχει καλά αποτελέσματα γιατί θα θεωρηθεί υποτιμητικό για το «κρητικό φιλότιμο» και άρα δεν θα υπάρξει καλή συνεργασία. Οι Κρητικοί είχαν και έχουν μια νοοτροπία «αυτονομίας» στην αυτοδιοίκησή τους και αυτό δύσκολα μπορεί ν’ αλλάξει. Το θεωρώ σχεδόν ακατόρθωτο…
*Νέο Ψυχικό
