Κύριε διευθυντά
Ο αγριανθρωπισμός της γνωστής μερίδας Κρητών δεν έχει σχέση με το «θερμόαιμον» όπως ατυχώς το δικαιολόγησε η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Μάλλον παραπέμπει στο «ψυχρόαιμον» της εποχής των παγετώνων.
Στην αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους όλοι οι θεσμοί του κράτους και της κοινωνίας. Δεν αναφέρομαι στους ψηφοθήρες πολιτικούς, είναι μάταιος κόπος.
Παραδείγματος χάριν, μετά την έκρηξη σε κτίριο του χωριού Βορίζια, έπρεπε να επιβληθεί «στρατιωτικός νόμος» στην περιοχή και να γίνουν όλα φύλλο και φτερό, για να υπάρξει πρόληψη και αποτροπή.
Αλλά εγώ θέλω να εκφράσω τη γνώμη μου επικεντρώνοντας στη σεβαστή Εκκλησία της Κρήτης αλλά και στην ελλαδική τοιαύτη. Η περίσταση απαιτεί να υψώσουν το «πνευματικό φραγγέλιο». Αυτοί οι «εγκληματίες χωρίς αιτία» έχουν και μία χορδή θρησκοληψίας, ίσως αξιοποιήσιμη.
Χωρίς γλυκασμούς και μισοκακόμοιρες νουθεσίες, πιστεύω ότι η Εκκλησία πρέπει να ενεργοποιήσει το επιτίμιον του αφορισμού των αμετανοήτων εγκληματιών. Να τους ειπωθεί απερίφραστα ότι δεν νοείται χριστιανός χωρίς αγάπη και συγχώρηση, όπως γέγραπται στην Προς Κορινθίους Α΄ Επιστολή του Παύλου. Χωρίς αυτές τις χριστιανικές αξίες είναι σαν να μην υπήρξε Ιησούς Χριστός. Να έχουμε μείνει στον άγριο Ιεχωβά των Εβραίων, με το «οδόντα αντί οδόντος» και τη συνείδηση του Κάιν.
Ενδεχομένως, χρειάζεται περισσότερη περίσκεψη όταν άδουμε ενθουσιωδώς το άσμα «Πότε θα κάμει ξαστεριά… να κάνω μάνες δίχως γιους, γυναίκες δίχως άντρες…».
*Ζάκυνθος
