Κύριε διευθυντά
Θέλω και εγώ να αναφερθώ στο θέμα του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη, προσδοκώντας ότι τα γραφόμενά μου δεν θα παρεξηγηθούν και ότι η λογική θα επικρατήσει. Γνωρίζω ότι εδώ και μήνες ο νυν δήμαρχος Αθηναίων Χάρης ∆ούκας έχει δεσμευθεί να διαθέσει μια πλατεία του δήμου –μου διαφεύγει ποια– με ένα γλυπτό τοποθετημένο εκεί, προς τιμήν των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών. Αρα δεν υπάρχει κανένας λόγος για τη συνέχεια «παρουσίας» από καντηλάκια, γλάστρες ή μπογιές σε ένα χώρο όπως το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, που προορίζεται όπως σε όλες τις χώρες του κόσμου για να τιμάται η μνήμη εκείνων των Ελλήνων που θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας. Η δίκη για το σιδηροδρομικό δυστύχημα έχει προσδιοριστεί για τον Μάρτιο του 2026 και η συμπάθεια των πολιτών προς τους συγγενείς και φίλους των θυμάτων δεν χρειάζεται μια αυθαίρετη κατάληψη του χώρου του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη προκειμένου να γίνει εμφανής. Η χώρα τα χρόνια της χρεοκοπίας πίστεψε στα κελεύσματα του κ. Αλέξη Τσίπρα και του κόμματός του, ότι θα μπορούσε να επιβληθεί σεισάχθεια του χρέους, να καταργηθούν τα λεγόμενα μνημόνια με «ένα νόμο και ένα άρθρο», αλλά στο τέλος υπεγράφη το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο: 2% πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού κάθε χρόνο μέχρι το 2065 και υποθήκευση όλης της κρατικής περιουσίας της χώρας στους δανειστές μας έως το 2090. Οι συγγενείς και φίλοι των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος ας μην κάνουν το ίδιο λάθος, αφού το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».
