Κύριε διευθυντά
Φανατικός της στήλης «Γράμματα Αναγνωστών» διάβασα την επιστολή του κ. Χάρη Ιωαννίδη «Περί ρωσοφιλίας και Ιστορίας» στο φύλλο της 25/10/2025 και θα μου επιτρέψει να συμπαραταχθώ με τον αρθρογράφο κ. Τάκη Θεοδωρόπουλο.
Ανέκαθεν πίστευα ότι δυστυχώς η Ρωσία ήδη από την εποχή των Τσάρων σχεδόν ποτέ δεν συμπαραστάθηκε στους Ελληνες, πολλάκις δε παρετάχθη εναντίον μας (βλ. Μικρασιατική Καταστροφή). Επειδή όμως αναφέρεται σε συγκεκριμένα περιστατικά, θα μου επιτρέψει κάποιες επισημάνσεις.
Για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου η κ. Μαρία Ζαχάροβα είχε δίκιο σε αυτά που κατελόγισε στην Ελλάδα, αλλά στο ότι η Ελλάδα άφησε ατιμώρητο το πραξικόπημα δεν είναι ακριβής, μιας και η απόφαση είχε έντονο το στοιχείο της πολιτικής απόφασης. Η κ. Ζαχάροβα λησμονεί ότι την περίοδο μετά την πτώση της δικτατορίας η χώρα μας προσπαθούσε να συνέλθει και να οργανωθεί, οι πρωταίτιοι της δικτατορίας είχαν φυλακισθεί, η Κύπρος αγωνιούσε στον ΟΗΕ και η Ελλάδα έπρεπε να σταθεροποιηθεί στο εσωτερικό. Τι θα προσέφερε μια δίκη με τόσο έντονη φόρτιση; Σοφά αποφασίσθηκε να μην εξαφθούν τα πάθη παρά την απόλυτη βεβαιότητα για τους ενόχους. Επίσης, σκεπτόμαστε πόσα στοιχεία θα προσέφερε στην καραδοκούσα Τουρκία η αποκάλυψη κρατικών μυστικών και εγγράφων, που θα έριχναν νερό στον μύλο της εισβολής; Η ενσωμάτωση των ∆ωδεκανήσων πράγματι υποστηρίχθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών της ΕΣΣ∆ Μολότοφ, ωστόσο αφενός η νικήτρια Ελλάδα θα έπρεπε να επιβραβευθεί, αφετέρου ασφαλώς δεν έπρεπε να ενισχυθεί η Μεγάλη Βρετανία παρά πάσαν πρόβλεψη της Συμφωνίας της Γιάλτας.
Οσον αφορά τον Εμφύλιο, ε, όχι, η Γηραιά Αλβιών δεν τον προκάλεσε, απλά υποστήριξε τη νόμιμη κυβέρνηση, αλλά ήταν θέμα καθαρώς εσωτερικό και η ΕΣΣ∆ δεν ήταν τόσο ουδέτερη αν και η Γιάλτα ήταν σαφής. Φυσικά περισσότερα δεν επιτρέπει το παρόν συνοπτικό σημείωμα πέραν του ότι το ΚΚΕ παραβίασε τις οδηγίες της Μόσχας που δεν ενέκρινε τη στάση του.
Τέλος ο Καποδίστριας ήταν Ελληνας και όχι Ρώσος και η Οδησσός μέχρι και σήμερα διατηρεί τα ίχνη της έντονης ελληνικής παρουσίας. Ε, όχι, δεν χρωστάμε κάτι στη Ρωσία.
Ξεπερνώντας τα Ορλωφικά κ.λπ. θα σημείωνα τη συμμετοχή της Ρωσίας στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου 1830, παρά την έντονη αμφισβήτηση, ιστορικά, αν η Ρωσία τα ήθελε πραγματικά ή υποχρεώθηκε να συμπράξει.
Κλείνοντας θέλω να παρακαλέσω να μην παρασυρόμεθα από συναισθηματικές εξάρσεις δεδομένου ότι η Ιστορία στηρίζεται σε γεγονότα και όχι στα συναισθήματα ή στις πεποιθήσεις μας.
*Δικηγόρος
