Κύριε διευθυντά
Εάν ζούσε σήμερα ο Σαίξπηρ θα προσέθετε τη λέξη «new» στην πασίγνωστη φράση του «Much ado about nothing new», δηλαδή πολλή φασαρία για τίποτα το νεότερο, που αντιπροσωπεύει τη σημερινή κατάσταση και όλα όσα ακούμε τα τελευταία χρόνια για την τεχνητή νοημοσύνη (Τ.Ν.). Σας γνωρίζουμε ότι η Τ.Ν. είναι εδώ από τη δεκαετία του ’50, γεγονός που μάλλον αγνοούν οι «δήθεν» ειδικοί επί του θέματος, ενώ από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έχουν τεθεί σε εφαρμογή αρκετά ευφυή πληροφοριακά συστήματα.
Λέμε λοιπόν ότι όποιος δεν έχει βάλει «Μολύβι σε χαρτί», δεν πρέπει να αυτοαποκαλείται συγγραφέας, όπως και όποιος δεν έχει σχεδιάσει ένα πρόγραμμα Τ.Ν., το οποίο χρησιμοποιείται από το κοινό, δεν μπορεί να αυτοαποκαλείται ειδικός στην Τ.Ν. Αλλά, όπως είχε πει ο εξαίρετος ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος, «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις».
Ως γνωστόν, για τον προγραμματισμό μιας εφαρμογής γίνεται χρήση γλωσσών προγραμματισμού μέσω των οποίων υλοποιούνται οι αλγόριθμοι. Οσο υπάρχει ανάγκη για δημιουργία αλγορίθμων τόσο θα υπάρχουν bugs (λογικά λάθη) στις εφαρμογές και, επομένως, δεν θα μπορούμε να τις εμπιστευτούμε. Από τεχνική άποψη, πώς σχεδιάζεται μια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης; Απάντηση: Ακριβώς όπως σχεδιάζεται και μια κλασική εφαρμογή, δηλαδή ως ένα σύνολο δεδομένων και προγραμμάτων που συνθέτουν ένα πληροφοριακό σύστημα. Συγκεκριμένα, μια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης δεν είναι τίποτε περισσότερο από την κωδικοποίηση ανθρώπινης λογικής, εμπειρίας, γνώσης και δεδομένων, καθώς και την ενσωμάτωσή τους σε μια βάση δεδομένων, η οποία στη συνέχεια προσφέρεται για επεξεργασία.
Η αλόγιστη χρήση της «μοδάτης» τεχνητής νοημοσύνης τύπου GPT αποτελεί μεγάλη επιπολαιότητα. Η χρήση αναξιόπιστων εργαλείων για σοβαρές εργασίες εγκυμονεί σημαντικούς κινδύνους παραπληροφόρησης, εξαιτίας της στατιστικής φύσης της λεγόμενης «βαθιάς μάθησης» με την οποία δημιουργούνται τα «Μεγάλα Γλωσσικά Μοντέλα». Οι κίνδυνοι αυτοί είναι ιδιαίτερα αυξημένοι όταν πρόκειται για συμβουλές ιατρικού περιεχομένου.
Παράλληλα, οι υποδομές της μοδάτης AI, όπως τα κέντρα δεδομένων με τους υπερ-υπολογιστές τους, καταναλώνουν υπερβολικές ποσότητες ενέργειας για να επεξεργαστούν τεράστιους όγκους δεδομένων και να εκπαιδεύσουν τα «Μεγάλα Γλωσσικά Μοντέλα» κατά τρόπον ώστε να απαντήσουν σε ερωτήσεις. Η Ελλάς πρέπει πρώτα να μελετήσει σοβαρά κατά πόσον χρειάζεται αυτά τα κέντρα πριν σπαταλήσει πολύτιμη ηλεκτρική ενέργεια και χρήματα. Οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι πολύ πιθανόν να μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε Τ.Ν. με μικρούς και μη ενεργοβόρους υπολογιστές.
*Ομότιμος Καθηγητής Πληροφορικής, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
**Ομότιμος Καθηγητής Τεχνητής Νοημοσύνης, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βραβείο Ακαδημαϊκής Διάκρισης
