Κύριε διευθυντά
Σε σχέση με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ θα ήθελα να παραθέσω κάποια σχόλια:
1) Οταν η πρακτική της υπέρμετρης είσπραξης αγροτικών επιδοτήσεων σε αναλογία με το προσφερόμενο έργο (και η διάθεσή τους σε άσχετους με το αντικείμενο σκοπούς) έχει καθιερωθεί εδώ και πάνω από 40 χρόνια χωρίς να έχει τεθεί θέμα κυρώσεων (πλην ίσως κάποιων εξαιρέσεων), είναι λογικό ο μέσος αγρότης να αντιλαμβάνεται ότι η ανοχή στη συγκεκριμένη παρανομία την έχει μετατρέψει σε κανονικότητα (όπως π.χ. η ανοχή που επικράτησε παλαιότερα στο «κλείσιμο» των ημιυπαίθριων χώρων στα ακίνητα).
2) Το σκεπτικό τού ότι εξαπατώντας την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη στιγμή που αποτελούμε μέρος του εγχειρήματος, στρεφόμαστε μακροπρόθεσμα και κατά της χώρας μας, είναι πολύ «προχωρημένο» σε σχέση με το άμεσο όφελος που κατά κανόνα προτεραιοποιείται στα καθ’ ημάς.
3) Είναι πιθανό να μην είχε εμπλακεί τόσο ενεργά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, εάν οι αδικαιολόγητες επιδοτήσεις δεν είχαν ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό με τη συμμετοχή και άσχετων με τον αγροτικό τομέα πολιτών…
4) Είναι πολύ πιθανό επίσης, με τη λογική του win-win μεταξύ των ωφελημάτων των ψηφοφόρων και της ψηφοθηρίας των πολιτικών μας (με κύριο χαμένο την αλληλεγγύη που θα περίμενε κανείς μεταξύ χωρών της Ε.Ε.), ότι εάν δεν είχε εμπλακεί η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία δεν θα μαθαίναμε για την έκταση του σκανδάλου για μερικές ακόμα δεκαετίες. Στη συνέχιση μάλιστα της πολιτικής αυτής (της μη αποκάλυψης του σκανδάλου) θα συνηγορούσαν πιστεύω όλες οι μελλοντικές κυβερνήσεις ασχέτως κομ-ματικού προσανατολισμού.
*Συνταξιούχος Παθολόγος
