Κύριε διευθυντά
Εκείνο το ιταμό τελεσίγραφο, που προσκόμισε ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι, τις μεταμεσονύκτιες ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, στον τότε πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, με το οποίο ζητούσε την άμεση παράδοση της χώρας στη σύμμαχο της ναζιστικής Γερμανίας Ιταλία, έμεινε γνωστό από το ιστορικό ΟΧΙ, που τόλμησε να εκφράσει χωρίς περίσκεψη ο τότε αρχηγός του κράτους μας.
Ο Ιωάννης Μεταξάς, ως έμπειρος στρατιωτικός, γνώριζε ασφαλώς την κρατούσα κατάσταση των αμυντικών μας δυνάμεων αφενός και την τεράστια οπλική δύναμη της Ιταλίας αφετέρου, οχυρωμένη πίσω από τις σιδερόφρακτες ορδές των αήττητων ακόμα γερμανικών στρατευμάτων. Ομως δεν ορρώδησε μπρος στην κραταιά σύμμαχο του άξονα και δεν επέτρεψε να εισέλθουν «αβρόχοις ποσί» στη χώρα μας οι ιταμοί εισβολείς. Ηταν θέμα τιμής και αξιοπρέπειας να προβάλει την ιστορική αντίσταση στους κατακτητές, κατά το πρότυπο του Λεωνίδα των Θερμοπυλών στους πολυπληθείς Πέρσες, αποσπώντας τον θαυμασμό και τους επαίνους των τότε Ευρωπαίων ηγητόρων.
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 αποτελεί ορόσημο στην ιστορική πορεία του έθνους μας και κατέχει σημαντική θέση στη συλλογική μνήμη μας. Η παράτολμη αντίσταση του ελληνικού στρατού, η «ένθεη τρέλα», όπως χαρακτηρίστηκε, οφειλόταν στο ηθικό σθένος και στην εθνική ενότητα και ομοψυχία του λαού μας. Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι από την αρχαιότητα μέχρι τους νεότερους χρόνους, όταν ο λαός μας ήταν ενωμένος και ηθικά θωρακισμένος κατόρθωνε να ξεπερνά κάθε δύσκολη κατάσταση και να βγαίνει νικητής. Η διχόνοια, η διάσπαση της κοινωνικής συνοχής, ο στείρος εγωισμός, ο φανατικός κομματισμός και η αρχομανία οδήγησαν πολλές φορές τη χώρα σε τραγικές περιπέτειες.
Σήμερα, 85 χρόνια μετά, αναλογιζόμενοι το «θαύμα του ’40», καλούμαστε να αξιολογήσουμε τα διδάγματα του παρελθόντος και να σφυρηλατήσουμε την ενότητα, την αλληλεγγύη, τη φιλοπατρία και τη συλλογικότητα, όχι σαν αφηρημένες έννοιες, όπως συνηθίζεται στους πομπώδεις πανηγυρικούς της ημέρας, αλλά σαν πράξη και βίωμα από την ηγεσία μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Η βαθιά κοινωνική και ηθική κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια τη χώρα μας οφείλεται στην ανυπαρξία συνεννόησης και συνεργασίας των κομματικών αρχηγών προς έγκαιρη αντιμετώπιση της επερχόμενης γεωπολιτικής ανακατάταξης και αμυντικής θωράκισής μας. Η χώρα υπέστη πλήγμα ανυποληψίας και καταφρόνησης διεθνώς εξαιτίας της πρωτοφανούς διαφθοράς, της ασύδοτης κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, της ιδιοτέλειας και της περιφρόνησης κάθε ηθικής και πνευματικής αξίας.
Για την ανόρθωση του πεσμένου ηθικού του δεινώς χειμαζόμενου λαού μας, για την αναπτέρωση κάθε χαμένης ελπίδας και την καλλιέργεια οράματος, ιδίως για την απογοητευμένη νέα γενιά «Ζ», η μόνη λύση βρίσκεται στην αρραγή ενότητα και ομοψυχία των απανταχού Ελλήνων, με τον παραμερισμό κάθε κομματικού και ατομικού συμφέροντος προς σωτηρία της φιλτάτης πατρίδας μας.
*Δικηγόρος, Κατερίνη
