Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τον σάλο που ξεσηκώθηκε για τη φροντίδα του Μνημείου του Αγνωστου Στρατιώτη, θέλω εν πρώτοις να εκφράσω δημόσια την ευγνωμοσύνη μου προς την κυρία των Γραμμάτων Αθηνά Κακούρη, που με λιτό και καθαρό τρόπο ανέδειξε, με άρθρο της στην «Κ», τις αθλιότητες που διαπράττονται στον χώρο του Μνημείου. Θα περιμέναμε πολλοί, απλοί άνθρωποι, να ακούσουμε τη φωνή και τις θέσεις της πνευματικής ηγεσίας του τόπου μας για το θέμα αυτό. ∆υστυχώς απόλυτα εκκωφαντική σιωπή. Επρεπε να βρεθεί η γηραιά κυρία Κακούρη πρώτη να αναδείξει με περισσή παρρησία τη θλιβερή εικόνα του Μνημείου μέσα από τις στήλες της έγκριτης εφημερίδας σας. Ολοι όσοι έχουν στις οικογενειακές τους καταβολές πεσόντες και αγνοουμένους κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις του έθνους μας, ευχαριστούμε και κυριολεκτικά ευγνωμονούμε την κ. Κακούρη για το θάρρος της να αναδείξει μία κακοφορμισμένη πληγή της σύγχρονης κοινωνίας μας. Μία κοινωνία, που εντελώς ξεδιάντροπα αδιαφορεί απέναντι σε όσους ασχημονούν όχι στο Μνημείο, αλλά κυριολεκτικά πάνω στο αίμα των παιδιών όλης της Ελλάδας, που έπεσαν στους απελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας μας.
Σε ό,τι αφορά την ανάθεση της φροντίδας του Μνημείου στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης δεν θα θυμίσω το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, αλλά το τι συμβαίνει σε μερικά μνημεία-μουσεία που φροντίζει ο ελληνικός στρατός, όπως π.χ. στο Εμίν-Αγά, στο Καλπάκι, στο Ρούπελ κ.α., αν βέβαια τα έχουν επισκεφθεί ποτέ οι συνήγοροι της απαξίωσης και βεβήλωσης των ιερών τόπων μνήμης και τιμής του λαού μας. Απειλήθηκε αλήθεια ποτέ η ∆ημοκρατία από την πρακτική αυτή;
Τέλος, αφού η ντροπή έχει καταστεί «είδος εν ανεπαρκεία» στον τόπο μας, προτείνω να μεταφερθεί το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη στο Πεντάγωνο. Οχι για τίποτε άλλο, αλλά για να μην τρίζουν τα κόκαλα εκείνων των απλών στρατιωτών που έπεσαν μαχόμενοι ή χάθηκαν στα πεδία των μαχών.
*Γεωπόνος
