Κύριε διευθυντά
Η επιστολή της κ. Βιβής Βασιλοπούλου που δημοσιεύθηκε στο φ. Σαββάτου 11/10 με τίτλο «Η “δίκη” για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, ο στόχος της επανένωσης, η ετυμηγορία της Ιστορίας», σχετικά με την πρόσφατη εκδήλωση-συζήτηση για τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Παλαιά Βουλή, αστοχεί πλήρως ως προς τον σκοπό της εκδήλωσης.
Ο τρόπος διεξαγωγής της συζήτησης, η θεατρικότητα των συμμετεχόντων, η προσεκτική σκηνοθεσία των διοργανωτών, ουδέποτε αποσκοπούσαν στην εξαγωγή ενός οριστικού συμπεράσματος στην ατέρμονη διαμάχη που μετρά ήδη περισσότερους από δύο αιώνες. Αυτό που έκανε εκείνη τη βραδιά ξεχωριστή ήταν ότι, για πρώτη φορά, πραγματοποιήθηκε μια αντικειμενική και ισότιμη συζήτηση επί του θέματος στην καρδιά της Αθήνας. Για πρώτη φορά από την απομάκρυνση των Γλυπτών, το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να πάρει μια γεύση της βρετανικής θέσης σε ένα πλαίσιο που δεν αποσκοπούσε στην υποβάθμιση και την απόρριψή της. Ο ίδιος ο χώρος που φιλοξένησε τη συζήτηση, η προσφώνηση από τον Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας, η παρουσία επιφανών προσκεκλημένων, όλη αυτή η «συσκευασία» ένα πράγμα ήθελε να τονίσει: «καλύτερα να ακούσετε την άλλη πλευρά, γιατί μπορεί να έχει κάτι που αξίζει να ακουστεί».
Και αυτό είναι το πιο θεμελιώδες χαρακτηριστικό της δημοκρατίας: ότι υπάρχουν δύο απόψεις, ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να δει κανείς ένα πρόβλημα, και ότι δεν πρέπει να καταλήγεις σε συμπέρασμα εάν δεν έχεις δώσει πρώτα στην άλλη πλευρά την ευκαιρία να ακουστεί. Η κ. Βασιλοπούλου σφάλλει: δεν ήταν η τελική ψηφοφορία, το αποτέλεσμα της οποίας ήταν απολύτως προβλέψιμο από τη στιγμή που έλαβα την πρόσκληση για τη συζήτηση, αυτή που κατέστησε τη διαδικασία δημοκρατική· αλλά το γεγονός ότι σε αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα, για πρώτη φορά, υπήρξαν δύο ισότιμα εκπροσωπούμενες θέσεις.
Το «τεράστιο ειδικό βάρος» των Γλυπτών, το οποίο επικαλείται η κ. Βασιλοπούλου, ουδόλως με πτοεί. Αντιθέτως, αισθάνομαι υπερήφανος που συμμετείχα σε μια ιστορική εκδήλωση η οποία απέδειξε ότι ακόμη και αυτό το θέμα μπορεί πλέον να συζητείται στην Ελλάδα με τρόπο δικαιότερο και πιο ψύχραιμο.
