Κύριε διευθυντά
Η Τεργεσταία εφημερίδα «Νέα Ημέρα» της 1/2/1895 μεταφέρει στις στήλες της σχόλια του διεθνούς Τύπου της εποχής, για την πτώχευση της Ελλάδος τον ∆εκέμβριο του 1893, της οποίας οι επιπτώσεις εξακολουθούσαν να ταλανίζουν τη χώρα, γιατί ο πολιτικός κόσμος δεν μπόρεσε να διαμορφώσει ένα συναινετικό κλίμα για την, από κοινού, αντιμετώπιση των συνεπειών της. Τελικά δεν κατάφερε ν’ αποφύγει ούτε την ελληνοτουρκική σύρραξη του 1897, κατά την οποία η Ελλάδα υπέστη συντριπτική και ταπεινωτική ήττα από τα οθωμανικά στρατεύματα. Αποτέλεσμα της ήττας αυτής ήταν, πλην άλλων, να τεθεί η χώρα υπό τον έλεγχο του ∆ιεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.
Το 1895 ο Χαρίλαος Τρικούπης χάνει τις εκλογές, δεν εκλέγεται ούτε βουλευτής, και μερικούς μήνες αργότερα (1896) πεθαίνει στη Γαλλία. Την πρωθυπουργία αναλαμβάνει ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ο οποίος αγνοώντας την πτώχευση, διπλασιάζει τις δαπάνες του Δημοσίου!
Παραθέτω, λοιπόν, το κείμενο της «Νέας Ημέρας» της 1/2/1895, κατά το οποίο:
«…Η “Καρτερία” των Μεδιολάνων γράφει ότι οι εξ Ελλάδος ειδήσεις καθίστανται απαύστως χείρονες. […] Τον κ. Τρικούπην, ού ανομολογεί την δεξιότητα εν τη πάλη κατά της φατριαστικής αντιπολιτεύσεως, κατακρίνει ως μη συνομολογήσαντα τον συμβιβασμόν. […] Ο Τρικούπης δεν είναι ο μόνος, ουδ’ ο μάλλον ένοχος, επί τη οικονομική δε καταστροφή ευθύνεται πρωτίστως η μεγαλομανής πολιτική του Δηλιγιάννη, όστις θα υπερέβαλε και τον Λαμαρτίνον περί την ποιητικήν περιφρόνησιν προς τους αριθμούς. Ο Τρικούπης έδωκε πολλάς αποδείξεις εχεφροσύνης και είναι νυν ο ικανώτατος των Ελλήνων πολιτικών […].
Η «Μικρά Εφημερίς» της Τεργέστης εκ της κρίσεως εξάγει το συμπέρασμα ότι η Ελλάς δεν δύναται να κυβερνηθή πλέον διά του ενεστώτος συστήματος. […] Δεν αρκεί υπουργική μεταβολή. Απαιτούνται ριζικά φάρμακα, ίνα αποσοβηθή ανυπολόγιστος καταστροφή, ούτω δε δρώσα η δυναστεία θα τύχη επευφημιών και της υποστηρίξεως της συνετής μερίδος των Ελλήνων […]. Ο ανταποκριτής του «Χρόνου» αγγέλλων ότι εκ Πατρών εστάλη αναφορά ζητούσα αναθεώρησιν του Συντάγματος… όπως απαλλαγή ο τόπος των προσωπικών κομμάτων, επιλέγει: «Ευχής έργον θα ήτον, εάν πανταχόθεν της Ελλάδος εζητούντο από κοινού μέτρα προς καταστολήν της βουλευτοκρα-τίας, ήτις είναι η πηγή όλων των κακών».
*Μοναστηράκι Δωρίδος
