Κύριε διευθυντά
Ημέρα εφημερίας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός». Η αναμονή μεγάλη και επώδυνη. Η προσπάθεια για εξυπηρέτηση από το νοσηλευτικό προσωπικό, συγκινητική. Για να «ξεφύγω», κατέφυγα στις μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια, στο Βαθύ Ιθάκης – τόπος καταγωγής μου. Μοναδικός γιατρός τότε, ο εμβληματικός «κύριος Μαγουλάς». Τρόμος και φόβος για εμάς τα μικρά παιδιά – παθολόγος… και σε ό,τι άλλο χρειαζόταν. Αυστηρός και αγέλαστος, έχαιρε σεβασμού από την τοπική κοινωνία. Η εμπιστοσύνη στην επιστημοσύνη του, αδιαπραγμάτευτη. Απλήρωτος! Απλήρωτος! σιγοψιθύριζε η νόνα μου, όταν τον ξεπροβόδιζε στην είσοδο – για του λόγου το αληθές!
Η χαμογελαστή νοσηλεύτρια με κάλεσε. Ο νεαρός γιατρός, σοβαρός και προσηνής. Εφυγα ανακουφισμένη. Φεύγοντας, ασυναίσθητα επανέλαβα εκείνο το «Απλήρωτος! Απλήρωτος!» της θυμόσοφης νησιώτισσας. Προς τον άγνωστο εφημερεύοντα γιατρό…
