Κύριε διευθυντά
Είχα την ευκαιρία να μελετήσω το δεύτερο βιβλίο του κ. Βασίλη Κασκαρέλη «Η ελληνική και ευρωπαϊκή τέλεια καταιγίδα» και την τιμή να παρακολουθήσω τη σχετική παρουσίαση τη ∆ευτέρα 6/10/2025.
Αισθάνομαι την υποχρέωση να εισφέρω τρεις προσωπικές μου απόψεις.
1. Οσον αφορά τη λειτουργία, τα προβλήματα και, κυρίως, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης σαν σύνολο, αλλά και της χώρας μας, ως μέλος, οι απόψεις του κ. Κασκαρέλη συμπίπτουν απολύτως με τα όσα ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής ∆ημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν είχε αναλύσει σε συνέντευξη που έδωσε στις 23 Ιουλίου 2009, σε Ελληνίδα δημοσιογράφο, και η οποία μεταδόθηκε πρόσφατα σε επανάληψη στο Κανάλι της Βουλής.
2. Με πολύ μεγάλη ευγένεια, αλλά και προφανή ειλικρίνεια, ο κ. Κασκαρέλης θέλησε να απαντήσει σε επικρίσεις που δέχθηκε για τα όσα κατέγραψε σχετικά με τα προβλήματα των διαχρονικών σχέσεων Ελλάδας – Κύπρου.
Φρονώ ότι δεν είχε κανέναν λόγο να το πράξει. Αρκούσε να παραπέμψει όσους τον επικρίνουν στα όσα σχετικά με τις σχέσεις αυτές εμπεριέχονται: α) Στα αρχεία του Ιδρύματος Κωνσταντίνου Καραμανλή και β) Στα βιβλία του Ευάγγελου Αβερωφ (Κυπριακό – Ιστορίες των χαμένων ευκαιριών).
3. Στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας ο κ. Κασκαρέλης, και στο δεύτερο βιβλίο του, με διπλωματική ευγένεια, ανέδειξε και πάλι το διαχρονικό πρόβλημα του πολιτικού μας συστήματος και όσων το εκπροσωπούν. Πώς είναι δυνατόν να ακούγονται στο Κοινοβούλιο ισχυρισμοί που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων εναλλάσσονται σταθερά εκλεγόμενες από τον λαό ενδοτικές/προδοτικές κυβερνήσεις και υπερπατριωτικές αντιπολιτεύσεις;
Κλείνοντας, θεωρώ ότι τα βιβλία του κ. Κασκαρέλη (και συναδέλφων του) αποτελούν μεν πολύτιμες πηγές, για τους ιστορικούς του μέλλοντος, αλλά θα ήταν εθνικά ωφέλιμο και επιβεβλημένο να μελετηθούν άμεσα και από όσους μας κυβερνούν, και θα μας κυβερνήσουν στο μέλλον.
