Κύριε διευθυντά
Η κοινή γνώμη δικαιούται να αμφιβάλει εάν συμφωνίες τερματισμού τού πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας ή εμπορικής συμπόρευσης με την Κίνα θα ακολουθήσουν το σίριαλ των ειρηνευτικών θριάμβων που αυτάρεσκα αποδίδει ο πρόεδρος Τραμπ στον εαυτό του – χωρίς βέβαια αυτό να προσθέτει έστω και μία σκιά στη λαμπρή υπόσχεση μακροχρόνιας ειρήνης στη Γάζα και στη Μέση Ανατολή γενικότερα. Εάν ευοδωθεί η κοσμογονική αυτή επιτυχία (γεγονός που σίγουρα και η Ρωσία και η Κίνα απεύχονται) η πλανητική κυριαρχία των ΗΠΑ και της δυναστείας Τραμπ θα ενισχυθεί καίρια.
Δεδομένων των αδυναμιών της Ευρώπης να αντιμετωπίσει τις απειλές οι οποίες την περιβάλλουν –αλλά και τις εσωτερικές της δυσπραγίες– η προοπτική της αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας μίας και μοναδικής υπερδύναμης στον πλανήτη έχει ήδη αποκτήσει τους υποστηρικτές της. Αναφέρομαι κυρίως στους (προς το παρόν τουλάχιστον) υποβαθμισμένους από ΜΜΕ, ακαδημαϊκές δεξαμενές σκέψης και δημόσιους θεσμούς «διανοούμενους της νέας τεχνολογικής εποχής», οι οποίοι συνδυάζουν τη διανόησή τους με πολιτικές και κοινωνικές φιλοδοξίες.
Θα αναφέρω τον Πίτερ Τιλ, δισεκατομμυριούχο υποστηρικτή της κίνησης MAGA και εμπνευστή των «Antichrist Lectures» που ο ίδιος παρουσίασε τον Σεπτέμβριο σε πυκνό κοινό στο Σαν Φρανσίσκο στη διάρκεια τεσσάρων δίωρων σεμιναρίων. Θα αναφέρω επίσης τον απολύτως αφοσιωμένο –και φανατισμένο μέλος τής κυβέρνησης Τραμπ– Στίβεν Μίλερ, υπεύθυνο των στρατιωτικών κινητοποιήσεων σε μεγάλες πόλεις όπως το Σικάγο και το Ορεγκον. Τρίτη αναφορά πρέπει να γίνει στον Ράσελ Βόουτ, οικονομοτεχνικό ιθύνοντα της κυβέρνησης Τραμπ, υπεύθυνο για όλες τις παρακρατήσεις, απολύσεις και ακυρώσεις πληρωμών κατά την τρέχουσα περίοδο παύσης της εκτελεστικής κυβέρνησης των ΗΠΑ (government shutdown).
Τέλος, η αδιάλειπτη και «εξοντωτική» παρουσία του Μασκ, ιδιαίτερα στις συναλλαγές με την Κίνα και στη δημιουργία AI data factories (εργοστασίων ή αποθηκών δεδομένων) υπό την πλήρη εποπτεία του ιδίου συμπληρώνει την εικόνα απολυταρχικής διακυβέρνησης, την οποία επιτείνει ο ίδιος ο Τραμπ με συνεχείς δηλώσεις του και με τις σχέσεις νεποτισμού που καλλιεργεί και προστατεύει με τον προεδρικό του μανδύα.
Αναρωτιέται κανείς εάν η επόμενη αναλαμπή κατοχυρωμένης δημοκρατικότητας στον πλανήτη μας θα ξεπροβάλει από την κατακερματισμένη Ευρώπη ή από την πανίσχυρη Κίνα, περιοχές της υφηλίου με έντονη ιστορική συνείδηση και ισχυρές πολιτισμικές αξίες. Ζούμε ήδη το προφητικό Brave New World του 1932, την πολλοστή έκδοση του οποίου επιμελείται το ασώματο άβαταρ του Αλντους Χάξλεϊ.
