Κύριε διευθυντά
Παρακολούθησα με ενδιαφέρον το σχετικό βίντεο (3/10/25) με θέμα τη φωτιά στη βορειοδυτική Χίο τον περασμένο Αύγουστο. Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης εξήγησε πώς ο Ροδώνας γλίτωσε από την πύρινη λαίλαπα που έκαψε τη Βολισσό: Πρώτον, στην περιοχή υπήρχαν μικρά αγροκτήματα που καλλιεργούνταν, οπότε τα οικόπεδα ήταν καθαρά.
Δεύτερον, υπήρχαν μαγγανοπήγαδα επομένως ήταν διαθέσιμο το νερό και με γεννήτρια μπόρεσαν να σταματήσουν τις καύτρες. Τρίτον, οι κάτοικοι παρέμειναν και έδωσαν τη δική τους μάχη.
Στο σύντομο οδοιπορικό ορθώς επισημαίνετε ότι το 112 σώζει ζωές, αλλά η εντολή εκκένωσης θα πρέπει να αφορά τους ηλικιωμένους, τα παιδιά και τις ευπαθείς ομάδες (έγκυοι, πάσχοντες, άτομα με κινητικά προβλήματα).
Μήπως ήρθε η ώρα για επαναπροσδιορισμό του ρόλου του 112; Το πιο δυναμικό τμήμα του τοπικού πληθυσμού θα μπορούσε να παραμένει για να συνδράμει το έργο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
Απαραίτητη προϋπόθεση η έγκαιρη προετοιμασία με τη δημιουργία αντιπυρικής ζώνης, ο καθαρισμός των οικοπέδων, η ύπαρξη γεννήτριας και η κατάλληλη εκπαίδευση των πολιτών.
*Καρδιολόγος, Δράμα
