Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τον χειρουργό γιατρό που πρόσφατα σε νοσοκομείο των Αθηνών ζήτησε και πήρε τρεις χιλιάδες (3.000 ευρώ) για την εγχείρηση ασθενούς, ήρθε στο μυαλό μου ένα γεγονός σε νοσοκομείο της Αμερικής.
Ημουν φοιτητής και σπούδαζα στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας. Κάποια στιγμή αρρώστησα και μπήκα στο νοσοκομείο για μία εγχείρηση.
Εγινε η επέμβαση και παρέμεινα στο νοσοκομείο τέσσερις-πέντε ημέρες για τη συνήθη μετεγχειρητική παρακολούθηση. Σε αυτές τις τέσσερις-πέντε ημέρες, ο γιατρός που είχε κάνει την επέμβαση, ερχόταν, με έβλεπε και συζητούσαμε πώς πάει η ανάρρωσή μου.
Στις ημέρες παραμονής μου γνωριστήκαμε και κάποια στιγμή με ρώτησε από ποια χώρα κατάγομαι (είχα προφορά όχι αμερικανική), εάν είχα συγγενείς κ.λπ. Του είπα, λοιπόν, ότι ήμουν Ελληνας, ότι έμενα με έναν αδελφό μου που είχε στην περιοχή εστιατόριο με αμερικανική αλλά και ελληνική κουζίνα. Του είπα μάλιστα ότι ήταν καλός και στα ελληνικά γλυκά, όπως μπακλαβά, καρυδόπιτα και άλλα.
Την τελευταία ημέρα της αναχώρησής μου από το νοσοκομείο, ήρθε να με δει και μου ευχήθηκε καλή ανάρρωση. Τόλμησα όμως να του δώσω ένα φάκελο με ένα χρηματικό δώρο (κοινώς φακελάκι). Του είπα, γιατρέ, αυτό είναι για σας ένα δώρο έκφρασης ευχαριστίας για το ενδιαφέρον σας στο πρόσωπό μου. Με κοίταζε και με μία γλυκύτατη ματιά, μου είπε: «Εγώ αγαπητέ Nικ πληρώνομαι αρκετά καλά για αυτή την υπηρεσία που προσφέρω. Μου επέστρεψε τον φάκελο με ένα «Ευχαριστώ». Εμεινα άναυδος και ντροπιασμένος, είπα συγγνώμη γιατρέ, αλλά ήθελα να σας ευχαριστήσω με κάτι. Η απάντηση ήταν (ΟΚ Nικ, πες στον αδελφό σου να φτιάξει μπακλαβά».
Είπα στον αδελφό μου το γεγονός και την επομένη έφτιαξε ένα ταψί μπακλαβά και το πήγα στον γιατρό μου. Με ευχαρίστησε και μου είπε «εγώ αστειευόμουν».
Αυτός ο γιατρός ζήτησε μπακλαβά και όχι χρήματα.
Καιρός είναι το κράτος να ενδιαφερθεί, όχι για αυτούς που παίρνουν χιλιάδες ευρώ, αλλά για αυτούς που παίρνουν μπακλαβά.
*Συνταξιούχος Αρχιτέκτων Μηχανικός – Πολεοδόμος, Καλάβρυτα
