Κύριε διευθυντά
Είμαι από 65ετίας πιστός αναγνώστης και ενίοτε συνδρομητής του καθημερινού και του κυριακάτικου φύλλου της αγαπημένης μου «Καθημερινής» (με ένα διάλειμμα κατά την περίοδο της δικτατορίας που η αξεπέραστη εκδότις – δημοσιογράφος Ελένη Βλάχου φρόντισε να μας δείξει τι σημαίνει δημοκρατία και ελευθεροτυπία) αλλά και της ιστοσελίδας, όπως οι σύγχρονες συνθήκες επιβάλλουν ή και απαιτούν…
Με λυπεί ότι η χαρακτηριστική τελευταία μεταστροφή της εφημερίδας από την υψηλού επιπέδου αρθρογραφία και σχολιασμό, των κοινωνικών, πολιτικών, διεθνών κ.λπ. θεμάτων έχει διολισθήσει σε μία σφοδρή ή και λιγότερο σφοδρή το μεν αντικυβερνητική γραμμή το δε προσαρμοσμένη σε ένα για τα πάντα κατηγορητικό λόγο, απόντος κάθε τι συνηγορητικού, λες και για όλα στραβά αρμενίζουμε, με επιμελή απόκρυψη –δυστυχώς– της αλήθειας… π.χ. ενώ ξεκίνησε το νέο πανεπιστημιακό έτος με όλα τα πανεπιστήμια ανοιχτά και ελεύθερα χωρίς καμία «κατάληψη» εσείς σιωπήσατε… παρασυρόμενοι από το γενικότερο του «συρμού» κλίμα της πλατείας Συντάγματος, υποβιβάζοντας το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου, εκφεύγοντας της καλόπιστης και αντικειμενικής κριτικής.
Φωτεινές εξαιρέσεις παραμένουν οι στήλες των Μουμτζή, Θεοδωρόπουλου, Μανδραβέλη, Αλεξανδρή και δύο τριών ακόμη που νομίζεις ότι γράφουν μόνο και μόνο για ένα «άλλοθι» αξιοπιστίας…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προ ημερών παρουσίαση της ιστοσελίδας kathimerini.gr, όπου οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο υποβιβάζονται απίστευτα, σε μία σειρά στο πλάι, με τον «μυστηριώδη» τίτλο «Προχωράμε ακόμη κι αν…» και προβάλλεται ιδιαιτέρως ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί κατά την αξιολογική κρίση του υπεύθυνου βεβαίως (αλίμονο αν μας… ρωτούσε) αλλά ξεκάθαρα ακυρώνοντας ουσιαστικά την είδηση αυτή…
Αντιλαμβάνομαι ότι ο αναγνώστης του μηνύματός μου θα έχει ήδη διαμορφώσει την άποψη «άλλος ένας διαμαρτυρόμενος κυβερνητικός», λίγο δύσκολο να σας αλλάξω την άποψη αυτή, αλλά σας διαβεβαιώ ότι αγάπησα από μικρό παιδί την «Καθημερινή» για την αξιοπιστία της και την ποιότητά της… Μου είναι λίγο δύσκολο να την αποδεχθώ «στρατευμένη» σε οποιαδήποτε κατεύθυνση… Μπορεί να μη συμφωνούσα πάντοτε με «τη γραμμή» της εφημερίδας, αλλά σε υπαινιγμούς ειρωνείας, «κακίας, «θολού» ρεπορτάζ, και απόπειρα αποπροσανατολισμού του αναγνώστη της δεν μας είχε συνηθίσει…
Πολύ φοβούμαι ότι αν δεν επανέλθετε στο status quo που αγάπησαν ολόκληρες γενιές, γρήγορα θα μας ωθήσετε, μετά τη διακοπή των συνδρομών μας, στην περιστασιακή από τον εφημεριδοπώλη, εκ περιέργειας αγορά της…
