Κύριε διευθυντά
Το πρόσφατο τραγικό συμβάν με 20χρονο ναυτικό νεκρό σε πλοίο, φέρνει στο προσκήνιο μια διαχρονικά απαράδεκτη κατάσταση, που καμιά συνδικαλιστική ομάδα δεν διεκδίκησε, δεν υπήρξε ποτέ στα μακροσκελή απεργιακά αιτήματα του κλάδου και κανείς αρμόδιος φορέας υπηρεσιακός ή πολιτικός σκέφτηκε να διορθώσει: την πλήρη ανυπαρξία οιασδήποτε ιατρικής κάλυψης (ή έστω φροντίδας) στην ελληνική ακτοπλοΐα, που μεταφέρει συχνά εκατοντάδες (και καμιά φορά περισσότερους) επιβάτες και εργαζόμενους σε ένα κατ’ εξοχήν ανταγωνιστικό, εμβληματικό και προσοδοφόρο (συχνότατα επιδοτούμενο) κλάδο. Μέσα στο τεράστιο αυτό πλήθος όλων των ηλικιών, που μετακινείται, είναι πιθανό να υπάρχουν πάσχοντες από οποιοδήποτε νόσημα, και αν τυχόν προκύψει κάτι, το μεγάφωνο του πλοίου εκλιπαρεί για «ένα γιατρό». Φυσικά δωρεάν…
Πιστεύω επίσης πως αν το κόστος της (υποχρεωτικής) παρουσίας ενός γιατρού επιμεριστεί στα εισιτήρια, θα είναι εντελώς ανάξιο λόγου, ενώ η παρουσία του θα είναι ανεκτίμητη.
