Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της «Κυριακάτικης Καθημερινής» της 28ης Σεπτεμβρίου, με έκπληξη είδα ολοσέλιδο δημοσίευμα για το «ενδεχόμενο ενός δικού της κόμματος», αναφερόμενο στην κ. Μαρία Καρυστιανού που έχασε την κόρη της στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Συμμεριζόμεθα τον βαθύ πόνο της αλλά αβίαστα ανακύπτουν κάποια ερωτήματα.
Ξαφνικά διεπίστωσε ότι, όπως λέει, «υπάρχει σήψη»; Ως ενεργός πολίτης δεν βρήκε τίποτα στραβό όταν χάθηκαν με φριχτό αργό θάνατο 104 ψυχές εις το Μάτι; ΄Η με τον πνιγμό 79 ψυχών του πλοίου «Σάμινα»;
Και οι άλλες 56 χαροκαμένες μητέρες δεν έχουν οργή για το σύστημα που επέτρεψε το δυστύχημα;
Σε άρθρο στην ίδια σελίδα, η κ. Αγγελική Σπανού πολύ εύστοχα γράφει ότι στη συγκέντρωση της 6ης Σεπτεμβρίου στο Σύνταγμα που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της κ. Καρυστιανού εκείνη μίλησε για το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, και σημειώνει «Σαν να ακούς στέλεχος της αντιπολίτευσης ή μήπως αρχηγό κόμματος;». Και ακόμη: «Αν μπει στην πολιτική αρένα θα κατηγορηθεί από αντιπάλους για εξαργύρωση της συμπόνιας». Θα έλεγα όχι μόνο από αντιπάλους. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν.
