Κύριε διευθυντά
Ο συνάδελφος κ. Χρ. Καΐρης σε επιστολή του (φ. 12/9) εισηγείται την υποχρεωτική διετή θητεία σε «άγονες» και παραμεθόριες περιοχές για γιατρούς που θέλουν να διοριστούν σε νοσοκομεία της Αττικής ή πανεπιστημιακά, ή να πάρουν υποτροφίες για το εξωτερικό. Κάτι ανάλογο είχα προτείνει κι εγώ παλαιότερα («Οι ελλείψεις στο ΕΣΥ και περί κινήτρων», 1/11/2023). Συμφωνώντας με την άποψή του, πιστεύω ότι θα πρέπει να καλλιεργηθεί στη χώρα μας από τα σχολικά ακόμη χρόνια η έννοια της προσφοράς στην κοινωνία που μας σπουδάζει χωρίς να μας χρεώνει τίποτε (ας γίνει μια αντιδιαστολή με τα πενταψήφια δίδακτρα των ξενόγλωσσων τμημάτων που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια στα πανεπιστήμιά μας). ∆υστυχώς η τάση των αποφοίτων της Ιατρικής (και όχι μόνο) είναι σαφώς φυγόκεντρη, προς τα εκτός ΕΣΥ και συνόρων μέρη. Αυτή θα πρέπει να αναστραφεί, όχι μόνο με οικονομικά κίνητρα αλλά κυρίως με τη δημιουργία και καλλιέργεια ενός πνεύματος προσφοράς εξειδικευμένων υπηρεσιών σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία. Ενα τέτοιο εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο στην εποχή μας. Απαιτεί σχεδιασμό, συλλογική προσπάθεια και χρόνο επώασης, αλλά νομίζω ότι αξίζει να γίνει αντικείμενο μελέτης από τους αρμόδιους φορείς χωρίς κραυγές και a priori απορρίψεις, αν θέλουμε να δούμε μια διαφορετική εικόνα στο μέλλον. Οι Ελληνες πολίτες το δικαιούνται και το αξίζουν.
*Ιατρός, Θεσσαλονίκη
