Κύριε διευθυντά
Εις επίρρωσιν του άρθρου του κ. Νίκου Φιλιππίδη, φ. 10/9, με τίτλο «Ποιοι είναι οι αδικημένοι της προσωπικής διαφοράς;» θέλω να επισημάνω τα εξής:
Από το βήμα της ∆ΕΘ, το 2022 ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την κατάργηση της ΕΑΣ – Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, που θεσμοθετήθηκε κατά την οικονομική κρίση με τους Ν. 3863 και 3865/2010.
Οι εργαζόμενοι συνεισφέρουν ανταποδοτικά ως αλληλέγγυοι προς τους συνταξιούχους, κάτι σαν αποταμίευση και αλληλεγγύη των γενεών, κρατήσεις που απολαμβάνουν και οι ίδιοι ως απόμαχοι της εργασίας. Συνεισφέρουν τώρα ξανά και ως αλληλέγγυοι συνταξιούχοι; Πού είναι το «κράτος κοινωνικής πρόνοιας» που έχτιζαν κατά τα χρόνια εργασίας τους;
Η εισφορά θεσμοθετήθηκε εκτάκτως σε εποχή κρίσης, αλλά διατηρείται για δεκαπέντε χρόνια, όταν, πια, η οικονομία πνίγεται στα πλεονάσματα και οι δανειακές υποχρεώσεις της προεξοφλούνται από τα περισσεύματα δέκα χρόνια νωρίτερα.
Τις συντάξεις επιβάρυναν δύο εισφορές: Η μία, η ΕΑΣ, περί τα 200 ευρώ τον μήνα δεν καταργήθηκε, αλλά καταργήθηκε η Ειδική Εισφορά Α.Σ. (άρθρ. 29, Ν. 3986/11) περί τα 20 ευρώ τον μήνα. Καταργήθηκε το εικοσάρικο, διατηρείται το διακοσάρι.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε εξαγγείλει, παραπλανητικά, στη ∆ΕΘ του 2022, διακοσάρια, δίνει όμως τελικά εικοσάρικα στους συνταξιούχους. Στη ∆ΕΘ του 2025 αναφέρθηκε και πάλι στην κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων, που «έκανε»… χωρίς να έχει κάνει. Η «μισή αλήθεια» και η παραπλάνηση είναι χειρότερες από το ψέμα.
Συμφωνώ με τον κ. Φιλιππίδη στο άρθρο του θέτοντας σε δίκαιη προτεραιότητα έναντι της «προσωπικής διαφοράς» την κατάργηση της ΕΑΣ, που δεν αποτελεί αύξηση με παροχή εις χρήμα αλλά συνάδει με τις φορολογικές και ασφαλιστικές ελαφρύνσεις των πολιτών, χωρίς να εκτροχιάζει τον προϋπολογισμό.
*Ιατρός, τέως καθηγητής ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη
