Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα ο φίλος Απόστολος Λακασάς με σχόλιό του στην «Κ» ασχολήθηκε για ακόμη μία φορά με τις αλλαγές που υφίστανται τα μαθήματα του λυκείου, με την αυξομείωση των ωρών διδασκαλίας ανά μάθημα. Το πώς δηλαδή ένα μάθημα από δίωρο καταλήγει μονόωρο εξαιτίας της προσθήκης ενός νέου μαθήματος. Και πολύ σωστά επισημαίνει ότι τα μονόωρα μαθήματα θεωρούνται από πολλούς δώρον άδωρον, αφού οι μαθητές ουσιαστικά ούτε μαθαίνουν ούτε «υπολογίζουν» το μάθημα αυτό. ∆ύο ώρες μόνο στην Α΄ Λυκείου η Ιστορία, η Φυσική, η Χημεία και η Βιολογία… Τι πρόκειται να μείνει στα παιδιά από όλα αυτά;
Ισως ήρθε ή επιτέλους ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι αυτό που χρειάζεται αναδιοργάνωση δεν είναι η ποσότητα της διδακτέας ύλης, αλλά ο τρόπος οργάνωσης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Αν π.χ. οι ώρες της Ιστορίας ενοποιηθούν σε μία μέρα τον μήνα, ένα πρωινό που θα διδάσκει ένας εξειδικευμένος καθηγητής με τη βοήθεια της νέας τεχνολογίας, είναι βέβαιο ότι κάτι θα μείνει στα παιδιά, γιατί με αυτόν τον τρόπο η ιστορία θα έχει «σασπένς», όπως είχε πει κάποτε ένας μικρός μαθητής σε ένα πειραματικό μάθημα.
Δεν είναι άραγε επιτέλους καιρός να καταργηθεί η διδακτική ώρα των 45 λεπτών που δεν είναι απαραίτητη, να δοθεί το δικαίωμα της ευελιξίας στον διδακτικό ημερήσιο αλλά και εβδομαδιαίο χρόνο με τη δημιουργία εργαστηριακών μονάδων μαθημάτων ή και ομάδων (φυσική-χημεία) (ιστορία-γεωγραφία) κ.λπ.; Είχα και παλαιότερα προτείνει μία παιδαγωγική μέθοδο που εφαρμόστηκε στη Γαλλία με πολύ καλά αποτελέσματα (ευέλικτος χρόνος της παιδαγωγού Aniko Husti). Θα μπορούσε να δοθεί για επεξεργασία και προσαρμογή και στο δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα. Φαντάζομαι ότι η υπουργός Σοφία Ζαχαράκη, μια νέα και δυναμική πολιτικός, θα μπορούσε να αναθέσει σε μία ομάδα καθηγητών-δασκάλων να δουλέψει πάνω στο θέμα της αλλαγής, της τροποποίησης του τρόπου διδασκαλίας.
Αυτός δεν θα έπρεπε άραγε να είναι και ο σκοπός των Πειραματικών Σχολείων;
Αν ήμουν λίγα χρόνια νεότερη, θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω, αλλά και σήμερα ακόμη στα 81 μου θα μπορούσα ίσως να βοηθήσω όπου και όσο μπορώ.
*Ομότιμη καθηγήτρια ΕΜΠ
