Κύριε διευθυντά
Η εκδημία του Χανιώτη δικηγόρου Νικόλαου Παπαδάκη, διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», εκτός από σημαντική απώλεια για την κοινότητα των ιστορικών ερευνητών συνιστά παρακαταθήκη για τους επιγενόμενους. Καταρχάς, αποδεικνύει ότι η ιστορική γνώση –επιστέγασμα βαθιάς και κοπιώδους ερευνητικής προσπάθειας– δεν αποτελεί πάντα προνόμιο των ακαδημαϊκών ανδρών. Ο Παπαδάκης αφιέρωσε μεγάλο μέρος του βίου του στο να «φωτίσει» την προσωπικότητα και τη δράση του εξέχοντος συμπατριώτη του, ο οποίος διέλαμψε στην πολιτική ζωή του τόπου μας για περίπου μισό αιώνα. ∆εν είναι όμως μόνο το δίτομο έργο που εξέδωσε ο Παπαδάκης ύστερα από μακροχρόνια μελέτη των σωζόμενων τεκμηρίων και αποτελεί ίσως την πληρέστερη βιογραφία του Κρητικού πολιτικού, που του περιποιεί ξεχωριστή τιμή. Το ότι κατάφερε να διαφυλάξει τη μνήμη του Ελευθέριου Βενιζέλου κυρίως μέσα από το αρχείο του, το οποίο ψηφιοποιήθηκε, και να τη στεγάσει μαζί με άλλες μαρτυρίες σε ειδικά προορισμένο για φιλίστορες κτίριο συνδεδεμένο με τη μνήμη του Βενιζέλου, είναι από μόνο του ανδραγάθημα. Ο Παπαδάκης, εκκινώντας από τον θαυμασμό του για τον άνθρωπο που διπλασίασε την Ελλάδα και την ενέταξε στη χορεία των σύγχρονων κρατών της εποχής του αλλά και από αγνή φιλοπατρία και φιλομάθεια, συνέβαλε όσο λίγοι στην αποτύπωση και αποτίμηση του έργου του Βενιζέλου. Η συμβολή του –αναμφίβολα δείγμα ευποιίας– είναι σκόπιμο να εκτιμηθεί στο πλαίσιο των παθογενειών της ελληνικής περιφέρειας (γραφειοκρατίας, ιδιοτέλειας, αδράνειας κ.ά.) αποδεικνύοντας ότι οι πνευματικές αξίες και τα οράματα απαιτούν πρωτοπόρους. Υπό το πρίσμα αυτό, βάδισε στα χνάρια του μεγάλου συμπατριώτη του. Καλοστραθιά του!
*Φιλόλογος – δρ Ιστορίας ΑΠΘ
