Κύριε διευθυντά
Διάβασα με ενδιαφέρον το σύντομο, σαφές και μεστό νοημάτων σημείωμα-επιστολή του αναγνώστη σας κ. Στέλιου Παπαγεωργίου στο φύλλο της «Καθημερινής» 14.8.2025.
Ο κ. Παπαγεωργίου θίγει ένα διαδεδομένο κοινωνικό φαινόμενο αναφερόμενος σε συγκεκριμένο πρόσωπο.
Ομως, υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποί μας οι οποίοι ηδονίζονται να κρίνουν και να κατακρίνουν, με εμμονή και συνέχεια, άτομα, καταστάσεις, θεσμούς κ.λπ., χωρίς να προτείνουν πώς θα διορθωθούν τα κακώς κείμενα που κατακρίνουν.
Φαίνεται ότι το φαινόμενο είναι διαχρονικό. Κάπου συνάντησα την αρχαία λέξη μώμος = δαίμων του ψόγου. Δεν γνώριζα τη λέξη μώμος και κατέφυγα στο έγκριτο λεξικό του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Liddell and Scott και βρήκα: μώμος = κατηγορία, εμπαιγμός, όνειδος. Στον Ομηρο, μώμος = θεός της επίκρισης.
Οι Αρχαίοι που παρατηρούσαν και σχολίαζαν τα πάντα, δεν ήταν δυνατόν να μην είχαν επισημάνει το φαινόμενο. Μάλιστα, έχει αναφερθεί ότι οι καθ’ έξιν αυτοί επικριτές τόλμησαν να αναζητήσουν ψεγάδια και στα αναμφισβήτητα θέλγητρα της Αφροδίτης. Μη δυνάμενοι δε να βρουν κάτι, περιορίστηκαν να πουν ότι «τρίζουν αυτής τα υποδήματα».
Θα προσθέσω ότι υπάρχουν και αυτοσχέδιοι ιστορικοί αναλυτές οι οποίοι κρίνουν τα ιστορικά γεγονότα, όχι από την πόρτα της εποχής που είχαν συντελεσθεί, αλλά από την ασφάλεια του καναπέ του σήμερα.
*Επίτιμος Διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής
