Κύριε διευθυντά
Το ενδιαφέρον της πολιτείας για την ασφάλεια των πολιτών της έχει φθάσει στο ναδίρ.
Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι κρατικοί λειτουργοί και υπηρεσίες του ∆ημοσίου, νομίζει κάποιος ότι ζουν σε ένα κλειστό δωμάτιο χωρίς παράθυρα και υπό κενόν αέρος, ώστε δεν βλέπουν και δεν ακούν τι συμβαίνει γύρω τους.
∆ρόμοι με κάθε είδους λακκούβες και κακότεχνες επεμβάσεις από τις διάφορες εταιρείες, που η κάθε μία κάθε τόσο σκάβει και μπαλώνει για κάποιο έργο της ενασχόλησής της και είναι παγίδες για τους πεζούς και κυρίως για τα οχήματα, που πηγαίνουν σαν να έχουν καταπιεί σεισμό.
Λεωφόροι και δρόμοι με τελείως σβησμένες ή ελάχιστα ορατές διαγραμμίσεις για οχήματα ή πεζούς. Το ίδιο το κράτος παραβιάζει τον ΚΟΚ. ∆ιαλυμένα και επικίνδυνα για τους πεζούς πεζοδρόμια. Αυτοκίνητα αλλά κυρίως δίκυκλα και πατίνια που κυκλοφορούν αντίθετα σε μονόδρομους.
Οδηγοί, που, ελλείψει παντοειδούς αστυνόμευσης (φυσική παρουσία τροχαίας ή κάμερες), παραβιάζουν κόκκινα φανάρια, σήματα STOP και διαβάσεις πεζών και όποιον πάρει ο χάρος.
Ακαθάριστα κράσπεδα πεζοδρομίων, κυρίως από ξερές πευκοβελόνες, που σχηματίζουν λοφάκια κατά μήκος των πεζοδρομίων και αποτελούν πρώτης τάξεως καύσιμη ύλη στο πρώτο πέταγμα αναμμένου τσιγάρου από κάποιον ανεγκέφαλο οδηγό ή πεζό.
∆ολοφονίες έξω από ή πολύ κοντά σε αστυνομικά τμήματα. ∆ραματική αύξηση παιδικής και νεανικής παραβατικότητας. Πισίνες, όπου πνίγονται παιδάκια και λούνα παρκ όπου συμβαίνουν διάφορα ατυχήματα ή δυστυχήματα ελλείψει προδιαγραφών ασφαλείας και ελέγχων. Παραλίες όπου πνίγονται λουόμενοι ή συμβαίνουν ατυχήματα από ταχύπλοα σκάφη ελλείψει ναυαγοσωστών ή ελέγχων από τα αρμόδια όργανα. Λιμάνια χωρίς ένα τουλάχιστον μόνιμο ρυμουλκό για άμεση παροχή βοήθειας ή πυρόσβεσης, σε περίπτωση ανάγκης.
Οι «γουρούνες», κυρίως στα νησιά μας, έχουν γίνει πιο επικίνδυνες από τα αγριογούρουνα και θερίζουν πεζούς αλλά και αναβάτες γιατί μπορούν και κυκλοφορούν χωρίς κανένα σχεδόν έλεγχο ικανότητας του αναβάτη τους, λες και είναι συγκρουόμενα αυτοκινητάκια του λούνα παρκ ή πατίνια.
∆υστυχώς τα παραδείγματα –που δεν εξαντλούνται στον περιορισμένο χώρο μιας επιστολής– δίνουν μια εικόνα απαράδεκτη για ευρωπαϊκή χώρα στο ¼ του 21ου αιώνα.
Ως πότε πλέον αυτή η κρατική αδιαφορία για την ασφάλεια των πολιτών; Γιατί την ανέχεται ο λαός και δεν αντιδρά; Μήπως περιμένει υπομονετικά τις επόμενες εκλογές για να δείξει τον θυμό του, την αγωνία του και την αντίδρασή του; Ιδωμεν.
*Πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.
