Κύριε διευθυντά
Το όρος Βαρδούσια (υψόμετρο 2.495) βρίσκεται στην κεντρική Ελλάδα και μαζί με την Γκιώνα και την Οίτη αποτελούν έναν πανέμορφο ορεινό όγκο αλπικών προδιαγραφών, πλησίον μεγάλων αστικών κέντρων (Αθήνα, Λαμία, Πάτρα, Λάρισα κ.ά.). Τα όρη αυτά, ελλείψει ανθρώπινης δραστηριότητας τα τελευταία πενήντα χρόνια, καλύπτονται από απείρου κάλλους πυκνά ελατοδάση και λοιπή βλάστηση. Εξαιτίας αυτού του λόγου και παρά τα αντιθέτως νομιζόμενα, σήμερα τα δάση στη χώρα μας είναι 45% περισσότερα από ό,τι ήταν το 1960, και το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό οι καταγόμενοι εξ ορεινών περιοχών. Τα Βαρδούσια περιβάλλονται από πολλά χωριά, τα μεγαλύτερα των οποίων είναι τα Μάρμαρα (το χωριό μου), το Γαρδίκι Ομιλαίων, η Γραμμένη Οξυά, η Αρτοτίνα, ο Αθανάσιος ∆ιάκος, το Μαυρολιθάρι κ.λπ. Πρόκειται και για περιοχή με ιστορικό βάρος. Ο Αθανάσιος ∆ιάκος, πρώην Ανω Μουσουνίτσα, είναι η γενέτειρα του ∆ιάκου, και εκεί είναι οι ακροτελεύτιες πηγές του Μόρνου. Τα Μάρμαρα μαζί με το διπλανό χωριό Κολοκυθιά ήταν το αρχηγείο του Αρη Βελουχιώτη και από εκεί έγινε η έναρξη του αντιστασιακού του αγώνα. Το Κρίκελλο, χωριό κοντά στην Αρτοτίνα, είναι η γενέτειρα του Μακρυγιάννη και το Μαυρολιθάρι ήταν το ορμητήριο από όπου ξεκίνησε η επιχείρηση της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Τέλος, στο Γαρδίκι Ομιλαίων έγινε η ιστορική συνάντηση του Ζέρβα με τον Βελουχιώτη, και πολλά άλλα! Εκτός από τον Αθανάσιο ∆ιάκο, που έχει καλή οδική πρόσβαση και αξιόλογη τουριστική κίνηση και υποδομή, όλα τα λοιπά χωριά είναι σε μαρασμό και μόνο κάθε Αύγουστο εμφανίζουν κάποια κίνηση. Αυτό οφείλεται πρωτίστως στην έλλειψη ολοκληρωμένου καλού οδικού δικτύου. Η περιοχή αυτή είναι το σημείο συνάντησης τεσσάρων νομών, Φθιώτιδος, Φωκίδος, Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας, και το κρατικό ενδιαφέρον καταλήγει εκεί πολύ εξασθενημένο, έως ανύπαρκτο! Ο δρόμος Σπερχειάδα – Μάρμαρα – Ανατολή – ∆άφνη – Αθανάσιος ∆ιάκος, μήκους 50 χλμ. είναι το όνειδος της περιοχής. Συνδέει δύο νομούς, Φθιώτιδος και Φωκίδος, και σε ένα κομμάτι δεν περνιέται με τίποτε με συμβατικό αυτοκίνητο. Ιδιαίτερα το τμήμα Ανατολής – ∆άφνης, μήκους 6-8 χλμ. είναι άγριος χωματόδρομος και αποτελεί την απόλυτη «ξεφτίλα» για όλους! Η άθλια αυτή κατάσταση απαγορεύει τη συντομότατη επικοινωνία μεταξύ των δύο νομών και τροχοπεδεί την ανάπτυξη όλων των χωριών, διότι δεν επιτρέπει την τουριστική περιήγηση των Βαρδουσίων, της πανέμορφης αυτής περιοχής.
Η κεντρική εξουσία «αγρόν αγοράζει», αλλά δυστυχώς και οι τοπικές κοινωνίες «περί άλλα τυρβάζουν». Είτε δεν αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητα του έργου, και ασχολούνται συνήθως με δευτερεύοντα, ή ακόμη χειρότερα ανταγωνίζονται μεταξύ των. Ενώ θα έπρεπε όλες οι περί τα Βαρδούσια κοινότητες να συνασπιστούν, να συντονιστούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους, απαιτώντας δυναμικά την κατασκευή του δρόμου. Τότε η κατάσταση θα άλλαζε άρδην.
Η ορεινή Ελλάδα αναπτύχθηκε επειδή υπήρξαν δυναμικοί τοπικοί πολιτικοί, όπως Μέτσοβο – Αβέρωφ, Ευρυτανία – Μπακογιάννης, ορεινή Αρκαδία και Ζαγοροχώρια, άλλοι αντίστοιχα κ.λπ. Να περιμένουμε δηλαδή κι εμείς τον τοπικό πολιτικό πότε θα υπάρξει;
Αν και μερικά πράγματα στη ζωή γίνονται μόνο στην ώρα τους και οι ευκαιρίες αργούν να ξαναέλθουν, ποτέ δεν είναι αργά. Κάτι πρέπει να γίνει και από την κεντρική εξουσία και από τους τοπικούς άρχοντες. Δεν είναι δυνατόν και είναι ντροπή ένας δρόμος 6 χλμ. να βραχυκυκλώνει μια σπάνιου φυσικού κάλλους περιοχή στο κέντρο της χώρας.
*Οφθαλμίατρος, Λάρισα
