Κύριε διευθυντά
Ο Θουκυδίδης υπήρξε ο πρώτος θεωρητικός της διακυβέρνησης και πολεμικής τέχνης στην ανθρώπινη ιστορία που διατύπωσε με σαφήνεια την έννοια του παρεμποδιστικού πολέμου. Ο στόχος του παρεμποδιστικού πολέμου συνοπτικά αφορά το επιτιθέμενο κράτος Α να ανακόψει την ισχύ του αντιπάλου Β με βίαιο και καθοριστικό τρόπο, πριν αυτό προλάβει να αναπτύξει στο μέλλον στρατιωτικές δυνάμεις που θα θέσουν σε κίνδυνο την κυριαρχία του κράτους Α. Ο Θουκυδίδης, όπως και μεταγενέστεροι θεωρητικοί, συμφωνεί ότι ο πόλεμος είναι ο μοναδικός και αναπόφευκτος τρόπος ανακοπής τής εν δυνάμει στρατιωτικής ισχύος ενός κράτους, και μάλιστα χωρίς να υπάρξει κάποια απειλή που να αιτιολογεί μια πολεμική σύρραξη. Η απρόκλητη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει αρκετούς παραλληλισμούς με το δόγμα του παρεμποδιστικού πολέμου. Η επιθυμία ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. θα συνεπαγόταν την αναβάθμιση της ισχύος και των κοινών συμφερόντων με τις σύμμαχες χώρες της ∆ύσης, ένα σενάριο εχθρικό για τη Ρωσία, γιατί θα διακινδύνευε την εξασφάλιση της ισχυροποίησης του ρωσικού κράτους στη σφαίρα επιρροής του, ιδιαίτερα στα εγγύς δυτικά εξωτερικά σύνορά του.
Ομως, οι κόκκινες γραμμές της Ρωσίας έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου όσον αφορά την αρχή της εδαφικής κυριαρχίας μιας κρατικής οντότητας, που της δίνει το δικαίωμα να καθορίζει ελεύθερα το πολιτικό καθεστώς της, να έχει το αποκλειστικό δικαίωμα της επιλογής στρατιωτικών συμμάχων και την προοπτική να δρομολογήσει τη δική της οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, αποδεικνύεται ότι η ηρωική αντίσταση των Ουκρανών και η σθεναρή ομόφωνη αντίκρουση της Δύσης είναι ικανές να αντιμετωπίσουν τον πιο επικίνδυνο κατακτητή. Πλέον, η παγκόσμια τάξη πραγμάτων έχει αλλάξει και αυτή είναι μια εξέλιξη μη αναστρέψιμη, δεδομένων της παγκοσμιοποίησης και του σεβασμού στους διεθνείς κανόνες. Το δόγμα του Θουκυδίδη είναι επίκαιρο και διαφωτιστικό περίπου 2.500 χρόνια από την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, οπότε πρωτοδιατυπώθηκε, και αυτή η θεωρία του παρεμποδιστικού πολέμου κέρδισε έδαφος στην επιλογή της Ρωσίας να προχωρήσει σε στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, χωρίς να απειληθεί επί του εδάφους της. Δυστυχώς, η Ρωσία δεν έλαβε σοβαρά υπόψη τις κοσμογονικές αλλαγές πρωτίστως στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο ρωσικός λαός έχασε τη χρυσή ευκαιρία και δεν εκδημοκρατίστηκε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, καθώς παραμένει ένας μεγάλος ασθενής στη σύγκλιση που σημειώνεται στον τρόπο ζωής, στην κοινωνική – πολιτιστική και πολιτική κουλτούρα των ευρωπαϊκών λαών.
*Πολιτικός επιστήμων
