Κύριε διευθυντά
Αφορμή της παρούσης, το κείμενο του συντάκτη σας Αιμίλιου Χαρμπή («Κ», 8/8), αναφερόμενο στο βιβλίο «Ενας τόπος για να επιστρέφεις», του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν. Μια ευκαιρία, αυτή, να αναφερθώ στο άλλο βιβλίο του συγγραφέα, «Ολοι οι άνθρωποι του βασιλιά». Ενα απολαυστικό ανάγνωσμα και, συγχρόνως, ένα σπουδαστήριο πολιτικής κατ’ οίκον. Από αυτό το βιβλίο «κουβαλάω» τη φράση που ο Τζακ Μπέρντεν, ο πιο ολοκληρωμένος χαρακτήρας του, εκστομίζει, απευθυνόμενος στη Λόις, παρτενέρ του σε μια ανάρμοστη ερωτική ζαβολιά: «Αντίο, Λόις, και σε συγχωρώ για όλα όσα σου έκανα…». Ενα θηλυκό, η Λόις, που το μόνο που εισφέρει στη σχέση είναι τα καλούδια του φύλου της. Βεβαίως, ο Τζακ, ή μάλλον το πνεύμα του, η ευφυΐα του και η μόρφωσή του, δεν θα αργούσαν να εξουθενώσουν τη ζωώδη αθωότητα της Λόις. Αποχωρώντας από τη σχέση, ο Τζακ θα πάρει όλη την ευθύνη απάνω του γι’ αυτήν την αταίριαστη σχέση. Ετοιμάζοντας τη βαλίτσα του, στο άδειο δωμάτιο, θα ψιθυρίσει αυτή την, απαράμιλλα αυτομαστιγωτική, φράση, που ήθελα να μοιραστώ με τους αγαπητούς συναναγνώστες της «Κ». Την επαναλαμβάνω: «Αντίο, Λόις, και σε συγχωρώ για όλα όσα σου έκανα…». Μπερδευτήκατε, όπως κι εγώ; Τα έχει αυτά η (καλή) λογοτεχνία. Και με την ευκαιρία: Αραγε, να είχε ο Πεν Γουόρεν υπόψη του τον, εκφραστικά και ψυχογραφικά, παραπλέοντα στίχο του Μπάιρον; «Αντίο, λοιπόν, Οράτιε, που τόσο σε μίσησα, όχι για τα δικά σου λάθη αλλά για τα δικά μου».
*Βούλα
