Κύριε διευθυντά
Μας προβληματίζει το γεγονός ότι, ενώ το υπουργείο Παιδείας προσέφερε φέτος 68.788 θέσεις στα ΑΕΙ, έμειναν κενές γύρω στις 10.600 θέσεις, καθώς οι υποψήφιοι δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν την ελάχιστη βάση εισαγωγής, που το σύστημα καθορίζει.
Η απλή και λογική λύση είναι να σκεφτούμε πιο σύγχρονα και δημιουργικά, εφαρμόζοντας τον βασικό κανόνα της ζήτησης και προσφοράς. Αν, για παράδειγμα, ένα τμήμα έχει 100 θέσεις και εκδηλώσουν ενδιαφέρον 130 υποψήφιοι, είναι λογικό να εισάγονται οι 100 πρώτοι, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία του τελευταίου.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι αριστούχοι μαθητές μου, που μπήκαν πανηγυρικά στα ΑΕΙ, ουδέποτε ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους. Αντιθέτως, μαθητές μου που μπήκαν μετά βίας, με την κατωτάτη βάση, ολοκλήρωσαν τις σπουδές, πήραν το πτυχίο τους και σταδιοδρόμησαν.
Επιπλέον, θεωρώ αναγκαίο να επανεξεταστεί το σημερινό καθεστώς της απεριόριστης δήλωσης σχολών και τμημάτων. Θα ήταν προτιμότερο να περιορίζεται σε 10-15 επιλογές, ώστε οι υποψήφιοι να κατευθύνονται σε σπουδές που πραγματικά τους ενδιαφέρουν.
Η σημερινή πρακτική οδηγεί σε εισακτέους σε τμήματα χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον ή σε πόλεις όπου η φοίτηση είναι οικονομικά δυσβάσταχτη για τις οικογένειες.
Ας σημειωθεί επίσης ότι με τη λειτουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων το κόστος διδάκτρων δεν θα ξεπερνά σημαντικά ένα ενοίκιο και τα έξοδα διαμονής σε άλλη πόλη.
Ο φοιτητής που στοχεύει αποκλειστικά στην Ιατρική, μπορεί να επαναλάβει τις εξετάσεις όσες φορές χρειαστεί μέχρι να πετύχει τον στόχο του.
Τέλος, προτείνω να θεσπιστεί συγκεκριμένο χρονικό όριο σπουδών: ο διπλάσιος χρόνος φοίτησης της σχολής, συν ένα έτος (π.χ. για την Ιατρική 6χ2+1=13 έτη).
Οποιος δεν ολοκληρώσει σε αυτό το διάστημα, θα πρέπει να διαγράφεται. Με την κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και τον περιορισμό των επιλογών, τα πανεπιστήμια θα μπορέσουν να επικεντρωθούν ουσιαστικά στο δημιουργικό τους έργο.
Πτυχιούχος Αγγλικής και Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
