Κύριε διευθυντά
Η αποκάλυψη της κατάντιας του ΟΠΕΚΕΠΕ έκανε κάθε εχέφρονα Ελληνα να αισθάνεται αισχύνη και απογοήτευση για την κατάσταση της πατρίδας του. Ομως η κουβέντα ενός απλού τσοπάνη της ορεινής Αρκαδίας, του συμπατριώτη μου Ηλία, ενός λιγνού ηλιοκαμένου πενηντάρη, βγαλμένου θαρρείς από διήγημα του Παπαδιαμάντη, τα λέει όλα καθαρά και ξάστερα. Μεταφέρω τα λόγια του όπως τα άκουσα αυτές τις μέρες του Αυγούστου, με κάθε δυνατή πιστότητα: «Ακούμε ότι όλες εδώ τις πλαγιές του βόρειου Πάρνωνα, που ήταν αμπέλια και βοσκοτόπια δικά μας, των Βερβένων, τα ‘χει δηλώσει κάποιος από την Ξάνθη, γιατί εμείς μείναμε λίγοι, 4-5 μόνο τσοπάνηδες, ενώ πριν από κάποια χρόνια ήταν τριάντα οικογένειες που είχαν γιδοπρόβατα. Ακούμε ότι στην Κρήτη και αλλού μεταφέρουν τα κοπάδια από μέρος σε μέρος για να φαίνονται πολλά, όπως ο Κολοκοτρώνης στη μάχη του Βαλτετσίου κινούσε μια εκατοστή κλέφτες πέρα δώθε για να νομίζουν οι Τούρκοι ότι είναι πλήθος, κι εμείς εδώ σε βοσκοτόπια ορεινά, άνω των 1.000 μέτρων, μας τα μετράνε και μας κάνουν περικοπές με το παραμικρό. Για ποιο δημογραφικό μιλάνε, όταν ερημώνουν τα χωριά και οι νέοι δεν γίνονται τσοπάνηδες και αγρότες. Τις επιδοτήσεις ξέρουν να τις παίρνουν “τσοπάνηδες” από την Αθήνα».
Ο βοσκός της Αρκαδίας περιγράφει αδρά την άρρωστη κατάσταση και στον πρωτογενή τομέα.
Χωρίς να έχει γνώσεις μιλάει σοφά, γιατί κατέχει τη γνώση – τη γνώση της ζωής. Ο γιγαντισμός της πρωτεύουσας και η εγκατάλειψη των χωριών υπονομεύουν και τον πρωτογενή τομέα. Από στοιχεία της Eurostat στη χώρα μας μόνο το 7,2% των αγροτών είναι νέοι, κάτω των 40 ετών, μακράν χειρότερο ποσοστό στην Ευρώπη.
Το αχόρταγο λεκανοπέδιο απορροφά τους νέους στα delivery και στις υπηρεσίες χαμηλής αμοιβής με όλα τα συναφή προβλήματα (πρόβλημα στέγης, κακή ποιότητα ζωής, δημογραφικό κτλ.), ενώ τα παιδιά που μεγαλώνουν στις μεγαλουπόλεις δεν έχουν την εμπειρία, τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις, τη χαρά της φύσης και της αγροτικής ζωής. Αρα δεν ονειρεύονται να γίνουν αγρότες και κτηνοτρόφοι. Πώς μάλιστα να ονειρευτούν, όταν βλέπουν ότι η κρατική διαφθορά και η κομματική ασυδοσία μοιράζουν γενναιόδωρα, χωρίς αιδώ, παχυλές κοινοτικές επιδοτήσεις σε ημέτερους μη δικαιούχους;
Συμπέρασμα αυτονόητο: Αν δεν θεσμοθετηθούν σταθερά, σοβαρά, διαφανή και δίκαια μέτρα και κίνητρα 50ετίας για περιφερειακή ανάπτυξη και αναζωογόνηση της επαρχίας (όπως κάνουν σοβαρές χώρες, π.χ. Αυστρία, με οργανωμένη κτηνοτροφία, γεωργία και αγροτουρισμό), σίγουρα και ο πρωτογενής τομέας θα οδηγηθεί σε πλήρη μαρασμό και απαξίωση.
*MD, MSc, καρδιολόγος, πρ. ηλεκτρ/γος – μηχαν/γος ΕΜΠ, Βέρβενα Αρκαδίας
