Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα στην «Κ», το ένθετο «ΠΡΟΣΩΠΑ + ΙΣΤΟΡΙΕΣ» της Τρίτης ήταν αφιερωμένο στον Στέφανο Σαράφη (1890-1957), στρατιωτικό ηγέτη του ΕΛΑΣ, ο οποίος έδρασε κατά την Κατοχή και τον οποίο ήλεγχε απολύτως το ΚΚΕ.
Επ’ αυτού θα προσέθετα τα εξής:
Φρονώ ότι η στρατιωτική σταδιοδρομία του Στ. Σαράφη μπορεί να χαρακτηρισθεί μόνον ως μέτρια και πάντως όχι ως υποδειγματική. Τον διέκρινε μια έντονη ροπή σε πολιτικολογία, συνωμοσίες, κινήματα και ανταρσίες που δεν συνάδουν με τη στρατιωτική φύση. Η συμμετοχή του στους πολέμους που ενεπλάκη η χώρα δεν ήταν εντυπωσιακή. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους με τον βαθμό του λοχία και δεν εφοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων. Αλλά και η συμμετοχή του στον Α΄ Π. Π. και στη Μικρασιατική εκστρατεία ήταν ελάχιστης χρονικής διάρκειας. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου ήταν απών.
Ο ∆. Χαριτόπουλος, τον χαρακτηρίζει «…μετρίας μορφώσεως στρατιωτικό… μέτρια κατάσταση».
Και ο γνωστός αξιόπιστος καθηγητής, αρχαιολόγος και ιστορικός Νίκολας Χάμοντ, «επηρμένο και ανδρείκελο».
Η αξιοπιστία του εξάλλου ελέγχεται από τον γνωστό Γερμανό συγγραφέα, αριστερής τοποθέτησης, Χέρμαν Μάγερ (1940-2009). Ετσι στο βιβλίο του «Αιματοβαμμένο Εντελβάις» γράφει ότι σε μάχες με τους Γερμανούς, το φθινόπωρο του 1943 στην Ηπειρο δεν αντιμετώπισε ως αρχηγός του ΕΛΑΣ 20.000-25.000 Γερμανούς, αλλά ο αριθμός τους δεν υπερέβαινε τις 4.000. Ακόμα, «αποκύημα» της φαντασίας του Σαράφη αποτελεί ισχυρισμός ότι οι Γερμανοί στις επιχειρήσεις αυτές είχαν περισσότερες από 500 απώλειες. Η πραγματικότητα είναι ότι το σύνταγμα των Ες-Ες έχασε μόνο έναν στρατιώτη και είχε 14 τραυματίες!
Φαίνεται, αφού εντάχθηκε στο ΚΚΕ αποδέχτηκε το δόγμα των Μπολσεβίκων, «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει στο Κόμμα και όχι ό,τι πράγματι συνέβη…».
*Μοναστηράκι Δωρίδος
