Κύριε διευθυντά
Οι αναμνήσεις της κ. Μαρίας Τσαγκάρη, παλαιμάχου αδελφής νοσοκόμου από τη Σχολή του Ευαγγελισμού (φ. 17/8), μου θύμισαν τα εξής:
Στον μεγάλο σεισμό του Φεβρουαρίου 1981 στις 10 το βράδυ, ήμουν ειδικευόμενος. Ο σεισμός ήταν 6,7 Ρίχτερ και είχε επίκεντρο τον Κορινθιακό Κόλπο (Αλκυονίδες). Υπήρξαν θύματα. Ενα ξενοδοχείο στην Κινέτα κατέρρευσε. Φόβος απλώθηκε στην πυκνοκατοικημένη Αθήνα και πολλοί έτρεξαν να προφυλαχθούν στις παραλίες. ∆εν ήταν ακόμα γνωστή η λέξη τσουνάμι. Μόνο οι νοσοκόμες του Ευαγγελισμού (ναι, οι λεγόμενες «θεούσες») έτρεξαν στο πλευρό των αρρώστων ακόμα κι αν δεν είχαν βάρδια, ακόμα κι αν είχαν ρεπό! Ασφαλώς θα υπήρξαν εξαιρέσεις και σε άλλα νοσοκομεία, αλλά ως εξαίρεση. Γι’ αυτό ο αείμνηστος καθηγητής Κ. Γαρδίκας έλεγε: «Ποτέ μην αγνοήσετε τη γνώμη μιας έμπειρης νοσοκόμας!».
Τις νοσοκόμες του Ευαγγελισμού είχε υπόψη του. Εννοείται δεν θέλω να υποτιμήσω άλλες σχολές και νοσοκομεία, ούτε τις ευγενικές και εργατικές σαν μελίσσι νοσοκόμες του Λαϊκού που με βοήθησαν να γίνω γιατρός, όμως στον σεισμό του ’81 η Σχολή του Ευαγγελισμού ξεχώρισε. Αυτό να λέγεται!
*Επιτάλιο Ηλείας
