Κύριε διευθυντά
Δεν χρειαζόταν καθόλου να καταφύγετε ως εφημερίδα σε λίστες «αδικημένων διαμαρτυρομένων» για τη διαδικασία κρίσεως των αιτήσεων χρηματοδοτήσεως ερευνητικών προγραμμάτων κ.λπ. Θα αρκούσε να αναδιφήσετε στο αρχείο σας, στις κατά καιρούς επιστολές αναγνωστών σας που υπεύθυνα και επώνυμα έθεσαν το θέμα, στις διάφορες ποικιλώνυμες διαστάσεις του, κάποτε είδαν το κείμενό τους να δημοσιεύεται αλλά και πολλές φορές «έφαγαν πόρτα» και αγνοήθηκε η επιστολή τους. Oταν το σύνολο του Τύπου τέτοια φαινόμενα τα αγνοεί, έρχεται στιγμή που το θέμα υπερχειλίζει και το καζάνι που βράζει παθαίνει έκρηξη.
Τώρα είναι μάλλον αργά για διορθώσεις γιατί το φρενάρισμα στον κατήφορο είναι αρκετά επικίνδυνο. Το τραγικό είναι ότι «ουδείς καθαρός από ρύπου» για να αναλάβει την ευθύνη της κάθαρσης. Τα εθνικά όργανα δήθεν «εποπτείας» της έρευνας είναι τραγικά ένοχα, τα «ευρωπαϊκά» πλαδαρά και συνένοχα, τα συνδικαλιστικά ύποπτα, τυχοδιωκτικά, και οι τυχόν επιλαμβανόμενοι δικαστικοί τραγικά «αναρμόδιοι για την ουσία». Η κοινή γνώμη παρακολουθεί καχύποπτα ένα σώμα επιστημόνων που έχουν καταληφθεί από την ιδέα ότι «πήραν τη ζωή τους λάθος»…
*Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Αθηνών
