Κύριε διευθυντά
Το ογκώδες χαρτονένιο κουτί έγραφε «Marine Navigator 305». Αυτός που προσπαθούσε να το ξεφορτωθεί δεν σκέφτηκε, προφανώς, ότι η θέση που θα του ταίριαζε καλύτερα ήταν ο κάδος της ανακύκλωσης. Oταν δε είδε ότι ο κάδος, των κοινών απορριμμάτων, δεν το χωρούσε, δεν μπήκε καν στον κόπο να το διπλώσει, αλλά απλώς το εναπόθεσε έξω από τον κάδο κοντά σε έναν σωρό από κλαδιά που βρίσκονται εκεί εδώ και δύο μήνες. Είναι ένα παράδειγμα του πολιτισμικού χάσματος που συχνά υπάρχει μεταξύ της οικονομικής ευμάρειας που προδίδει η παραγγελία εξαρτημάτων πλοήγησης για το σκάφος μας και της παιδείας που απαιτείται για να διαθέτουμε σωστά τα απορρίμματά μας. Ο συγκεκριμένος τροχήλατος κάδος (επειδή ακριβώς υπήρχε η υποψία ότι θα αποτελούσε σημείο αναφοράς για μια μίνι χωματερή της γειτονιάς) κατέληξε, πριν από 15 χρόνια, λίγα μέτρα από σπίτι μας στη Σαρωνίδα μετά πολλά δρομολόγια πέρα δώθε από το σημείο που τον είχε αφήσει αρχικά ο δήμος (στη μέση της οδού Ασκληπιού, 50 μέτρα πιο πέρα). Τα πέρα-δώθε ήταν τόσο συχνά που σκεφτόμουν να επισημοποιήσω το δρομολόγιο με μια ταμπέλα που να γράφει Κεφαλληνίας-Ζακύνθου (τους δύο δρόμους δηλαδή στους οποίους καταλήγει η οδός Ασκληπιού) μήπως και εξυπηρετήσει την τοπική συγκοινωνία!
*Συνταξιούχος Παθολόγος
