Κύριε διευθυντά
Εχετε πάει ποτέ στο χωριό Αγραφα; Αν όχι, σας συνιστώ να πάτε τώρα με τον προσφάτως ασφαλτοστρωμένο δρόμο, η πρότερη κακή κατάσταση του οποίου εμπόδιζε πολλούς να επισκεφθούν το απομακρυσμένο αυτό ιστορικό χωριό. Τι θα βρείτε εκεί; Μα το καθαρότερο και καλύτερα συντηρημένο χωριό του ∆ήμου Αγράφων και όλης της Ευρυτανίας, αν μη και το ωραιότερο. Προπαντός δεν θα βρείτε ούτε ένα τσίγκινο κατασκεύασμα, ούτε ένα δρόμο με χώματα και άλλα σκουπίδια στα άκρα των δρόμων. Ενα χωριό που είναι εφάμιλλο των χωριών των Αλπεων σε καθαριότητα, οργάνωση και φυσική ομορφιά. Εγώ πήγα εκεί φέτος για πρώτη φορά.
Αυτό που μου έλειψε και αυτή τη χρονιά στην Ευρυτανία είναι τα μικρά μονοπάτια κοντά και γύρω από τους οικισμούς, όπως αυτά που πληθαίνουν σιγά σιγά σε νησιά και άλλα μέρη της Ελλάδος και για τα οποία η «Καθημερινή» έχει κάνει κατ’ επανάληψιν ρεπορτάζ. Ετσι ο επισκέπτης περιορίζεται στο σπίτι του ή στον ξενώνα του, ίσως και στο καφενείο, και όταν θα ήθελε να ξεμουδιάσει λίγο χρησιμοποιεί την κεντρική ασφαλτοστρωμένη οδική αρτηρία. Πού να είχε και κάποια οργανωμένα και συντηρημένα μονοπάτια μέσα στα έλατα ή τα πλατάνια. Σίγουρα θα έφευγε ανανεωμένος. Σχετικά έρχεται στη μνήμη μου ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης, ο οποίος ως βουλευτής Ευρυτανίας και πρόεδρος της Εταιρείας Ανάπτυξης Ευρυτανίας είχε αναθέσει στην αείμνηστη φίλη μου Eva-Maria Boehme, αρχιτέκτονα και πολεοδόμο, τη μελέτη για την τουριστική ανάπτυξη της όμορφης Ευρυτανίας. Είχε καταβληθεί και μια προκαταβολή, ο Παύλος δολοφονήθηκε άνανδρα, η μελέτη τελείωσε –ευτυχώς πρόλαβα και τη διάβασα– αλλά πού να βρεθεί διάδοχος για να την παραλάβει και να εξοφλήσει το συμπεφωνημένο τίμημα. Τελικά η μελέτη κατέληξε στην αποθήκη κάποιου αυστριακού μελετητικού οίκου. Και τι δεν προέβλεπε η μελέτη του τέλους της δεκαετίας του ’80. Σήμερα η υπόθεση ανήκει στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους δήμους και στα διαμερίσματά τους. Σ’ αυτούς απευθύνω έκκληση και ελπίζω να μη με απογοητεύσουν.
*Βούλα
