Κύριε διευθυντά
Με το εξαιρετικό κείμενό της η κ. Μάρω Βασιλειάδου («Κ», 1/8/2025) παρουσίασε τη ζωή και το έργο του μεγάλου Αμερικανού καλλιτέχνη Ρόμπερτ Ουίλσον, του «χαρισματικού και οραματιστή», κατά τη συντάκτρια, ανθρώπου του θεάτρου, και όχι μόνο, που πέθανε πρόσφατα (31/7/2025).
Από την πλευρά μου θα μου επιτραπεί να αναφερθώ στη μεγαλύτερη και πιο φιλόδοξη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, το φθινόπωρο του 2012. Τη δραματοποιημένη «Οδύσσεια» σε σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Ουίλσον.
Παρά τις βαριές περικοπές του προϋπολογισμού του, σε ένα ζοφερό περιβάλλον γενικευμένης κατάθλιψης, με περίσσεια απελπισίας και έλλειμμα χαράς και ελπίδας, το Εθνικό μας Θέατρο, ακλόνητο και αμέτοχο της παρακμής, μπόρεσε και έστησε παραστάσεις όπως αυτή της «Οδύσσειας», βάλσαμο στις πληγές της, τότε, πληγωμένης κοινωνίας μας.
Από την υπεύθυνη θέση που κατείχα στη διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου, την εποχή αυτή, μπορώ να διαβεβαιώσω για την ολόθερμη ανταπόκριση του κοινού, που αγκάλιασε την παράσταση κατά τρόπο που δικαιώνει όλους εκείνους που πήραν την πρωτοβουλία για το ανέβασμά της.
Η σπουδαία ηθοποιός κ. Λυδία Κονιόρδου, που συνεργάστηκε με τον Ρόμπερτ Ουίλσον στην παράσταση της «Οδύσσειας», σκιαγραφεί έξοχα, στο δημοσίευμα, το έργο του μεγάλου Αμερικανού δημιουργού.
Οπως ήδη είχα επισημάνει από τις φιλόξενες στήλες σας («Κ» 15-11-2012) πόσος πλούτος ενυπήρχε, αναφορικά με την παράσταση αυτή, στην άκρα λιτότητα. Τόσο απείρως βαθιά ουσία, τόσο ανάλαφρα –όχι ελαφρά– δοσμένη. Καμία άτοπη ιστορικότητα αλλά μια αντίληψη χωροχρόνου που παίζει ανάμεσα στο άχρονο του παραμυθιού και τη διαχρονικότητα του μύθου. Και τι εικαστική πανδαισία!
Το Εθνικό Θέατρο με την παράσταση εκείνη επιβεβαίωσε, στο ακέραιο, την υψηλής στάθμης, διαχρονική, προσφορά του στην πνευματική ανάταση της χώρας.
*Δικηγόρος, πρώην Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου
