Kύριε διευθυντά
Στην «Κ» της 1.4.2025, στη στήλη του Φιλίστορος που αναφερόταν στο φ. της 1.4.1935, υπήρχε αναφορά –μετά φωτογραφίας– του Γάλλου πολιτικού που διετέλεσε και πρωθυπουργός της Γαλλίας, Εντουάρ Εριό (1872-1957).
«Εις τούτον ότε απενεμήθη βραβείο ευγλωττίας, ως κορυφαίου κοινοβουλευτικού ρήτορα του Γαλλικού κοινοβουλίου, είπεν: Κατά βάθος η αληθινή ευγλωττία είναι η τέχνη να σιωπά κανείς όταν δεν έχει τίποτα να ειπή».
Ας το έχουν υπόψη, θα έλεγα, λαλίστατοι κύριοι και λαλίστατες κυρίες του ελληνικού κοινοβουλίου.
Αλλά ο αείμνηστος Γάλλος πολιτικός ήταν ένθερμος φιλέλλην και εκτιμούσε ιδιαιτέρως τον Ελευθέριο Βενιζέλο (+1936).
Ετσι στις παραμονές του Β΄ Π.Π. έμπλεος λογοτεχνικού οίστρου, είχε εκφραστεί για τον Ελ. Βενιζέλο.
«Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο ώριμος καρπός μιας εξαίρετης ράτσας. Και ξαναδένεται μ’ εκείνους που επάνω στο σεμνό ύψωμα της Πνύκας, αγνάντια της γαλάζιας θάλασσας ήξεραν να κάνουν τον ελληνικό λαό να παίρνει τις ηρωικότερες αποφάσεις. Καλοί θεοί της Ελλάδος! Αυτές τις δύσκολες ημέρες του κόσμου, πόσο νοσταλγεί κανείς τον Βενιζέλο, πόσο ξαναγυρίζει με τον στοχασμό σ’ αυτό το αθόρυβο μεγαλείο, σ’ αυτή τη σίγουρη πολιτική, την τεντωμένη αδιάκοπα προς τον σκοπό της, αλλά απερίγραπτα ευλύγιστη όπως είναι οι μαλακές κινήσεις των ιστιοφόρων, κάτω από τα άστρα που φωτίζουν κάθε νύχτα το ελληνικό αρχιπέλαγος».
