Κύριε διευθυντά
«Πρόταση άσκησης δίωξης υποβάλλεται από τριάντα τουλάχιστον βουλευτές. Η Βουλή, με απόφασή της που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, συγκροτεί ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, διαφορετικά, η πρόταση απορρίπτεται ως προδήλως αβάσιμη. Το πόρισμα της επιτροπής … εισάγεται στην Ολομέλεια της Βουλής, η οποία αποφασίζει για την άσκηση ή μη δίωξης. Η σχετική απόφαση λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών». Αυτά, μεταξύ άλλων, ορίζει το άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος για την ποινική ευθύνη των υπουργών, η δίωξη των οποίων ασκείται μόνον από τη Βουλή.
Αν οι βουλευτές της Νέας ∆ημοκρατίας δεν ήθελαν να συγκροτηθεί η ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή για τη διερεύνηση τυχόν ποινικής ευθύνης των υπουργών της για την υπόθεση των επιδοτήσεων μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ θα μπορούσαν να παραστούν στη Βουλή και να καταψηφίσουν την πρόταση. Το κόμμα τους έχει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, οπότε η πρόταση της αντιπολίτευσης θα απορριπτόταν. Θα μπορούσαν επίσης να μην παραστούν καθόλου, οπότε η πρόταση της αντιπολίτευσης και πάλι δεν θα ευδοκιμούσε, αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν συγκεντρώνουν την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών.
Γιατί λοιπόν τόσος ντόρος, με επιστολικές ψήφους, με ζητήματα απαρτίας, με αμφισβητήσεις του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, με εγκλήσεις και αντεγκλήσεις κ.λπ.; Αν η απάντηση είναι ότι κάποιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θα τάσσονταν ενδεχομένως υπέρ της συγκρότησης της ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής, δεν αντιλαμβάνομαι πού έγκειται το πρόβλημα. Η επιτροπή θα συγκροτούνταν και θα έκανε τη δουλειά της, συμβάλλοντας στην αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία τελικώς θα ανευρισκόταν από το αρμόδιο δικαστήριο, αν η Ολομέλεια της Βουλής αποφάσιζε, πάλι με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, την άσκηση της δίωξης.
Δεν ξέρω αν έχω ικανότητα κατανόησης νομικών κειμένων και κανόνων, και μάλιστα κατά τη γνώμη μου σαφών. Ομως σίγουρα δεν έχω ικανότητα κατανόησης της πολιτικής βούλησης, αφού νομίζω ότι η πολιτική βούληση υπόκειται στο δίκαιο, το οποίο έχει διαμορφωθεί και διαμορφώνεται για τον περιορισμό της.
*Κηφισιά
