Κύριε διευθυντά
Ο κοινός νους, είχε πει κάποτε ο Νίτσε, δεν είναι καθόλου τόσο κοινός, όσο νομίζουμε. Το αντίθετο μάλιστα είναι τόσο σπάνιος όσο και η ιδιοφυΐα.
Σύμφωνα με την κοινή λογική αλλά και λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τα σημερινά τεχνολογικά δεδομένα, οι σημερινοί πόλεμοι είναι όχι μόνον αδικαιολόγητοι αλλά και ακατανόητοι. Και ο διεθνής ορίζοντας είναι κατάμαυρος, αλλά και η χώρα μας ζει διαρκώς με το άγος της σύγκρουσης με την Τουρκία.
Θα ήθελα να αναφέρω μερικά από τα αίτια των πολέμων που υπήρχαν ανέκαθεν, και να προσθέσω και ένα το οποίο δεν συζητείται καθόλου.
α) ∆υστυχώς οι νόμοι της φύσης όπως στα ζώα είναι ο νόμος της ζούγκλας, και ο άνθρωπος δεν αποτελεί εξαίρεση.
β) Παλαιότερα η ανεύρεση τροφής ήταν η κύρια αιτία της μετακίνησης των πληθυσμών και συνεπώς και των συγκρούσεων, αργότερα η ανεύρεση χρυσού κ.λπ., και εσχάτως η αναζήτηση ενέργειας, δηλαδή πετρελαίου και φυσικού αερίου, είναι οι σαφείς αιτίες.
γ) Σήμερα, οι πολεμικές βιομηχανίες με τον ανταγωνισμό παραγωγής υπερσύγχρονων οπλικών συστημάτων είναι οικονομικά πολύ κοστοβόρες, και αναφέρω εδώ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Εν έτει 1988 ή 1989, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε κατηγορηθεί σφοδρά, επειδή είχε πωλήσει οπλισμό σε ακροδεξιούς δικτάτορες της Νοτίου Αφρικής. Πώς είναι δυνατόν, έλεγαν, μια αριστερή προοδευτική και φιλειρηνική κυβέρνηση να πουλάει όπλα και μάλιστα σε ακροδεξιούς!
δ) Ο ίδιος ο Ανδρέας σε ομιλία του τότε στη Στρατιωτική Λέσχη της Λάρισας, μας είπε ευθαρσώς τα εξής: «Μας κατηγορούν ότι πουλήσαμε όπλα. Πράγματι αυτό κάναμε, όμως η Ελλάς είναι μία μικρή χώρα και έχουμε φτιάξει μια πολεμική βιομηχανία για τις ανάγκες μας, την οποία όμως δεν μπορούμε να συντηρήσουμε αν δεν κάνουμε και πωλήσεις προς οποιονδήποτε!».
ε) Εξαιτίας της ανάγκης αυτής, δηλαδή της συντήρησης των πολεμικών βιομηχανιών, είναι ευνόητο πλέον ότι όλη η ανθρωπότητα έχει μπει σε έναν ατέρμονα κοχλία. ∆ιότι περίπου κάθε 10 χρόνια απαιτείται να γίνει ένας πόλεμος, μόνο και μόνο για να καταναλωθούν τα παλιά όπλα και να δοκιμαστούν τα καινούργια. ∆υστυχώς εκεί έχουμε φτάσει.
στ) Μόνο ο αείμνηστος Γκορμπατσόφ, προ του θανάτου του, είχε πει ότι «εάν σήμερα ένας ηγέτης δεν ασχολείται με τον αφοπλισμό, δεν είναι ηγέτης!».
*Οφθαλμίατρος, Λάρισα
