Κύριε διευθυντά
Αρμόζουν έπαινοι στα χρυσά κορίτσια που με αμέτρητες θυσίες έπειτα από 14 χρόνια κέρδισαν το χρυσό και ακούστηκε ο εθνικός ύμνος στη μακρινή Σιγκαπούρη. Η Στεφανία Σάντα, αθλήτρια και βασικό μέλος της εθνικής ομάδας πόλο γυναικών που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης, σε δηλώσεις της πρόσφατα είπε: «Για την προετοιμασία πηγαίναμε σαν τσιγγάνοι από πισίνα σε πισίνα». Επισημαίνει συγκεκριμένα πως «θα έπρεπε οι εθνικές να έχουν το δικό τους κολυμβητήριο». Χιλιάδες φίλαθλοι διερωτώνται εάν ποτέ επισκέφθηκε ο υφυπουργός Αθλητισμού τον χώρο προπονήσεων του πόλο. Οφειλε να γνωρίζει ότι η Βουδαπέστη έχει 200 κολυμβητήρια. Είναι δυνατόν να μην είναι η πρώτη παγκόσμια δύναμη; Εάν οι πολίστες ταξιδεύουν μέχρι Αλεξανδρούπολη και Χαλκίδα για τις προπονήσεις τους, αυτό θεωρείται τραγικό. Πολλά παιδιά από την επαρχία δεν είχαν και δεν έχουν την ευκαιρία να δείξουν το ταλέντο τους. Αραγε έπρεπε να πάρουν το χρυσό για να ενδιαφερθεί η Πολιτεία για το αυτονόητο με τις πισίνες ώστε να σταματήσουν να είναι «τσιγγάνοι»; ∆υστυχώς οι αθλητές του πόλο (συγκριτικά με την εθνική ποδοσφαίρου και εθνική μπάσκετ) έχουν ελάχιστες επαγγελματικές απολαβές. Σαφέστατα το πόλο ταιριάζει στους Ελληνες ως άθλημα μετά τις πρόσφατες επιτυχίες. Χρειάζεται σεβασμός και προβολή του αθλήματος με τη μετάδοση των αγώνων στα ευρωπαϊκά, εθνικά και διασυλλογικά πρωταθλήματα. Εάν λοιπόν σοβαρευτεί η Πολιτεία, τότε θα μετατραπεί το «χρυσό» μονοπάτι που ανοίχτηκε στη Σιγκαπούρη σε λεωφόρο διακρίσεων έτσι ώστε να μη χάνονται πολλά ταλέντα.
Αναμένω με ενδιαφέρον το σχόλιο του υφ. Αθλητισμού.
*Δικηγόρος
