Κύριε διευθυντά
Αν ποτέ γίνει πράξη το όραμα του αείμνηστου Α. Τρίτση για πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου με διέλευση τραμ, θα μπορούσε η συνέχεια της γραμμής να ήταν υπόγεια από την αρχή της οδού Πατησίων μέχρι τα Ανω Πατήσια (σύνδεση με σταθμό Ηλεκτρικού) και να συνέχιζε από Αγίων Αναργύρων (σύνδεση με υπεραστικό και προαστιακό σιδηρόδρομο), Κύπρου, Ιλίου, Ιδομενέως έως τη Λεωφ. Θηβών και στη συνέχεια από εκεί νότια προς το λιμάνι του Πειραιά με συνδέσεις με τις γραμμές 2 και 3 του μετρό. Με τον τρόπο αυτό μια ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας θα ξέφευγε από την απομόνωση, την υποβάθμιση και τον μαρασμό, δίνοντας στους κατοίκους της εύκολη πρόσβαση σε πλοία, τρένα και αεροδρόμιο. Εναν μοναδικό τρόπο να «δραπετεύουν» από τον αφόρητο εγκλωβισμό της γκρίζας «φυλακής» τους. Σημειωτέον ότι στο υπόγειο τμήμα το τραμ θα μπορούσε να αναπτύξει έως και 70 χλμ./ώρα. Αυτό βέβαια θα ήταν μια ακριβή λύση αλλά για την Πατησίων και όχι μόνον, σωτήρια.
