Κύριε διευθυντά
Κάθε τέτοια εποχή επανέρχεται και πάλι το θέμα της εύρεσης κατοικίας των δασκάλων στις μικρές κωμοπόλεις και στα νησιά, καθώς οι ιδιοκτήτες τους ζητούν να τις εγκαταλείψουν προκειμένου να τις νοικιάσουν σε τουρίστες.
Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ηδη από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, από την Καποδιστριακή περίοδο κιόλας, σώζονται αρκετά γράμματα στα ΓΑΚ (Γενικά Αρχεία του Κράτους) δασκάλων προς τον γραμματέα της Παιδείας, ότι δεν μπορούν εύκολα να βρουν στέγη (όχι βέβαια ότι έφταιγε ο τουρισμός). Με κυβερνητική φροντίδα, οι αρχιτέκτονες που αναλαμβάνουν να κτίσουν τα αλληλοδιδακτικά σχολεία «εις τας επαρχίας και τα χωρία» κτίζουν δίπλα στο σχολείο, συνήθως σε επαφή με τη στενή πλευρά του, και μια μικρή «κατοικία του διδασκάλου». Η πολιτική αυτή συνεχίζεται μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα. Στο νομοσχέδιο που υπογράφεται το 1894 «περί του τρόπου κατασκευής των σχολείων», στο 6ο κεφάλαιο που έχει τίτλο «Σχολεία μονοτάξια ή γραμματοσχολεία, χωριών και κωμοπόλεων, αναφέρεται ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνουν και κατοικία διδασκάλου. Η κατοικία διαστάσεων 7.00×8.00m ή 7.80×7.80m αναπτύσσεται στον όροφο του κτιρίου και αποτελείται από τρεις κυρίους χώρους με τα βοηθητικά τους. Δεν ξέρω πότε και αν έπαψε να ισχύει το διάταγμα αυτό.
Θα ήταν όμως ιδιαίτερα δύσκολο να αναλάβει το κράτος να καλύψει αυτή την ανάγκη και σήμερα; Πιστεύω ότι τα έξοδα δεν θα ήταν τεράστια και θα έλυνε μια και καλή το πρόβλημα.
Παρεμπιπτόντως θα ήθελα να προσθέσω ότι κάποτε η Τράπεζα της Ελλάδος, τον περασμένο αιώνα, φρόντιζε να εντάσσει σε κάθε επαρχιακό υποκατάστημά της στον όροφο κατοικία διευθυντού, προκειμένου να έχει αυτός μια ευπρεπή και αξιοπρεπή κατοικία. Παρόμοια παραδείγματα μπορούμε και σήμερα να βρούμε στο Ναύπλιο, στη Ρόδο, στον Βόλο και αλλού. Αξίζει να πούμε ότι και στο κεντρικό κατάστημα της Τράπεζας της Ελλάδος στην Αθήνα, υπάρχει σήμερα μεγάλο διαμέρισμα στο ρετιρέ, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Ν. Σαπουτζή και τεχνικό σύμβουλο τον Μ. Βουρέκα, με όψη προς την οδό Σταδίου και πραγματικά θαυμάσια θέα προς την Ακρόπολη.
Προφανώς δεν είναι η ίδια περίπτωση με την κατοικία διδασκάλου, είναι όμως μια προτροπή για το πώς πρέπει η κάθε διοίκηση από το υπουργείο Παιδείας, μέχρι την ΤτΕ, να μεριμνά για τις ανάγκες του προσωπικού της, κάτι που άμεσα και έμμεσα έχει αντίκτυπο στην ίδια.
*Ομότιμη καθηγήτρια ΕΜΠ
