Κύριε διευθυντά
Η διαφάνεια και η θεσμική λογοδοσία αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους κάθε σύγχρονης δημοκρατίας. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κρίσιμες πολιτικές και εθνικές αποφάσεις, η καταγραφή των διαβουλεύσεων και των συμφωνιών σε επίσημα πρακτικά είναι απαραίτητη, όχι μόνο για λόγους ιστορικής τεκμηρίωσης αλλά και για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς. Η μη τήρηση πρακτικών κατά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της ∆ημοκρατίας στις 6 Ιουλίου 2015 συνιστά ένα γεγονός που προκαλεί έντονο προβληματισμό.
Η σύσκεψη της 6ης Ιουλίου 2015 έλαβε χώρα σε μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα. Η χώρα, μόλις μία ημέρα μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, βρισκόταν ενώπιον πρωτοφανών πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων. Στη σύσκεψη συμμετείχαν οι αρχηγοί των κομμάτων του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου», με στόχο την επίτευξη εθνικής συνεννόησης και την καθοδήγηση της χώρας στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Παρά τη βαρύτητα της συγκεκριμένης σύσκεψης, δεν τηρήθηκαν επίσημα πρακτικά από την Προεδρία της ∆ημοκρατίας. Η επιλογή αυτή δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα τόσο για τη θεσμική τάξη όσο και για το δικαίωμα της κοινωνίας στην ενημέρωση. Η έλλειψη καταγραφής στερεί από τους πολίτες τη δυνατότητα να γνωρίζουν τι πραγματικά ειπώθηκε, ποιος υποστήριξε τι και πώς διαμορφώθηκαν οι τελικές αποφάσεις. Επιπλέον, αφήνει ανοικτό το πεδίο σε αντικρουόμενες ερμηνείες, γεγονός που εντείνει την καχυποψία και τη δυσπιστία απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Η τήρηση πρακτικών δεν αποτελεί τυπική ή δευτερεύουσα διαδικασία, αλλά βασικό στοιχείο της θεσμικής λειτουργίας. Ιστορικά, τα πρακτικά των συσκέψεων υψηλού επιπέδου έχουν προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την πορεία των πολιτικών αποφάσεων και έχουν συμβάλει στην κατανόηση των κρίσιμων επιλογών μιας χώρας. Η έλλειψή τους καθιστά δυσχερή τόσο την ιστορική αποτίμηση όσο και τη δημοκρατική αξιολόγηση των πράξεων των πολιτικών προσώπων.
Η μη τήρηση πρακτικών κατά τη σύσκεψη της 6ης Ιουλίου 2015 αποτελεί, κατά γενική ομολογία, ένα θεσμικό ατόπημα. Η επιλογή αυτή αντιβαίνει στις αρχές της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της δημοκρατικής λειτουργίας. Η καταγραφή των πολιτικών διαβουλεύσεων δεν είναι απλώς ζήτημα διαδικασίας, αλλά πράξη ουσιαστικής δημοκρατίας. Είναι καθήκον της Πολιτείας και των θεσμικών της οργάνων να διασφαλίζουν ότι, ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές, η ιστορία δεν θα γράφεται με σκιές και εικασίες, αλλά με στοιχεία και τεκμήρια.
*Ναύπλιο
