Κύριε διευθυντά
Με αρκετή απορία και ερωτήματα παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό τις παρεμβάσεις, δηλώσεις και γενικότερα στοχευμένες κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Φαίνεται ότι ενόψει μιας επικείμενης επιστροφής του στην ενεργό πολιτική, στη ζωή της χώρας, συνεχίζει απτόητος να ζει με τις αυταπάτες και τις φαντασιώσεις του. Ο εν λόγω πολιτικός υπήρξε μοιραίος για την Ελλάδα και σημάδεψε την πορεία της κατά τη διάρκεια που κυβέρνησε (2015-2019) με γεγονότα ακραίας πόλωσης και χειρίστης διακυβέρνησης, οδηγώντας τελικά την Ελλάδα και τους Ελληνες πολίτες στο χείλος της απόλυτης συμφοράς και στα πρόθυρα ενός ολέθριου διχασμού.
Συγκεκριμένα, αφού παρέσυρε με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και ακραία ψέματα τους Ελληνες και κατέλαβε την εξουσία, συνέχισε με άστοχες, εκτός τόπου και χρόνου, φαντασιώσεις και αυταπάτες να ακροβατεί πάνω από το απόλυτο χάος μιας επικείμενης καταστροφής.
Το άνευ αντικειμένου, δυσερμήνευτο δημοψήφισμα, οι κλειστές τράπεζες, οι ουρές στα ΑΤΜ, τα χαμένα κεφάλαια, το ολέθριο παιχνίδι με την έξοδο από την Ευρωζώνη, ο διχασμός, η επιπλέον επιβάρυνση μιας ήδη χρεοκοπημένης χώρας με ακόμη ένα τεράστιο ποσό ύψους περίπου 100 δισ. ευρώ, είναι όλα χαραγμένα στο μυαλό της πλειοψηφίας των Ελλήνων και μάλιστα ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης.
Πώς είναι δυνατόν να λησμονηθούν οι ανεκδιήγητες, ολέθριες, πέραν πάσης λογικής αποφάσεις και συμπεριφορές στενών συνεργατών του, τοποθετημένων σε κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις;
Σε ποια π.χ. πολιτισμένη χώρα του κόσμου, αρμόδιος υπουργός καταργεί την αριστεία και τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία ομνύοντας στη μετριότητα και στα «ρωμαλέα, φοιτητικά κινήματα» (όπου ρωμαλέο, φοιτητικό κίνημα σημαίνει ασυδοσία, τραμπουκισμοί, καταστροφές πανεπιστημιακών χώρων, καταλήψεις, εκφοβισμοί και απειλές κατά πανεπιστημιακών διδασκάλων κ.λπ., κ.λπ.).
Εν κατακλείδι, πρόσωπα επιλεγμένα από τον ίδιο σε κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις, γεμάτα εμμονές, ιδεοληψίες και αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές που οδήγησαν και αυτά τη χώρα στον διεθνή χλευασμό και την καθολική ανυποληψία.
Αλλο να πρέπει να ασκήσεις σοβαρή οικονομική πολιτική σε μια χώρα που χρεοκοπεί και άλλο πασαρέλα και αλαζονικά καμώματα, γεμάτα έπαρση, στην πλάτη ενός λαού κατεστραμμένου και δυστυχούντος.
Αναρωτιέται τέλος σήμερα κάθε συνετός και σκεπτόμενος πολίτης, επαναλαμβάνω ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης, είναι δυνατόν ένας πρώην πρωθυπουργός ή έστω και απλός πολίτης, μετά τόσα λάθη, τόσες ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, τόση οπισθοδρόμηση της χώρας σε όλους τους τομείς, ένας οικτρά αυταπατηθείς να σκέφτεται, να οραματίζεται νέες πολιτικές πρωτοβουλίες, νέα λάθη, νέες εμπλοκές, ιδιαίτερα δε τώρα που η χώρα δοκιμάζεται βαλλόμενη και βυθιζόμενη σε νέες απειλές, σε νέες επικίνδυνες γεωπολιτικές ανακατατάξεις;
Η χώρα χρειάζεται σοβαρούς και υπεύθυνους κυβερνήτες.
Ως Ελληνες οφείλουμε το δικαίωμά μας στην ψήφο, που μας παρέχει το πολίτευμα της ∆ημοκρατίας, να το ασκούμε με απόλυτη σοβαρότητα και πλήρες αίσθημα ευθύνης της πράξεώς μας.
